Historia
Burak pochodzi z rodziny komosowatych, z odmiany buraka dzikiego, tj. morskiego, a więc rosnącego wzdłuż wybrzeży Morza Czarnego, Śródziemnego, Kaspijskiego, a także linii brzegowej Indii. Jako pierwsza uprawiała go ludność pochodząca ze wschodniej części Morza Śródziemnego oraz Bliskiego Wschodu, przy czym w ówczesnych czasach spożywano jedynie jego liście, tj. burak liściowy lub boćwina.
Pierwsze informacje dotyczące tego warzywa pojawiły się już w VIII w. p.n.e., w opisie odnośnie jednego z ośmiu cudów świata, tj. w ogrodach Babilonu, gdyż właśnie w nich rosły buraki. Warzywo to było również doskonale znane w starożytnej Grecji, tym bardziej, że z jego liści sporządzano napar i składano w darze Apollowi. Według wierzeń dzięki dobroczynnym działaniom buraków Afrodyta posiadała tak nieziemską urodę.
Z czasem buraki zyskały na popularności, a potrawy z nich w postaci bulionów i sałatek z jego liści doskonale znane były zamożnym Rzymianom. Do XV w. znane były już w całej Europie, choć na początku spożywano jedynie liście, to później i ich korzeń zyskał na znaczeniu. Tym bardziej, że używano go głównie w leczeniu zaparć, gorączki, a także problemów skórnych czy ran. Początkowo korzenie miały formę długich i cienkich, czyli takich jak pietruszka czy marchewka. Dopiero w XVI w. uzyskano buraki o czerwonych i okrągłych korzeniach.
Natomiast sto lat później we Francji rolnik Olivier de Sererres odkrył, że po ugotowaniu buraków cukrowych powstaje słodki syrop. Z kolei niemiecki naukowiec Andreas Marggraf udowodnił podobieństwo kryształków cukru powstałych z buraków i trzciny cukrowej. Kilkadziesiąt lat później następny badacz – Franz Karl Achad przedstawił swoją pracę odnośnie wykorzystania buraka w produkcji cukru. To właśnie on w Cunern w 1801 roku zbudował pierwszą w Europie cukrownię.
Sam Napoleon szeroko promował to warzywo na globalną skalę choćby po to, by uniezależnić się od angielskiego cukru trzcinowego. W związku z tym, we Francji powstawały specjalne szkoły, gdzie można było nauczyć się uprawy buraka, jego przetwarzania oraz skorzystać jeszcze z ulg podatkowych. Co ciekawe, cukier z buraków w 1840 roku stanowił 5% światowej produkcji, a 40 lat później było to już 50% udziału.
W średniowieczu buraki królowały na stołach wielu królów Polski i Francji. Rozsmakowywali się w nich Karol Wielki, Władysław Jagieło, Bolesław Chrobry, wielu słynnych ludzi ceniło sobie ich właściwości. Przez wieki buraki były głównym daniem na stołach możnych i władców oraz chłopów, co chroniło ich przed zgagą i wrzodami żołądka, tym bardziej, że lubowali się w ciężkostrawnej i bogatej w tłuste mięsa diecie.
Czytaj dalej na następnej stronie...