Przełom XIX/XX wieku zapoczątkował szereg badań nad uszlachetnieniem ras, co spowodowało znaczny rozwój produkcji tego gatunku mięsa na terenie zaborów Polski. Natomiast po II wojnie światowej zaczęto odbudowę pogłowia trzody chlewnej przy jednoczesnym uszlachetnianiu krajowych ras wysokowartościowymi zwierzętami sprowadzanymi innych krajów oraz właściwe selekcje świń. W ten sposób Polska stała się jednym z największych producentów wieprzowiny w Europie, choć w ostatnich latach krajowa produkcja uległa załamaniu.
W Polsce najczęściej wykorzystuje się dwie rasy służące jako komponenty mateczne do produkcji tuczników: wielka biała polska i polska biała zwisłoucha. Rasy te należy uznać za najpopularniejsze w naszym kraju i to głównie w ich obrębie prowadzone są badania mające na celu zwiększenie plenności oraz płodności loch, dobrych przyrostów, odpowiedniego wykorzystania paszy zmierzającego do większej mięsności i jakości mięsa.
Jeśli chodzi o ojcowskie komponenty, to są one wytwarzane w oparciu o takie rasy jak pietrain, hampshire, duroc, a także linię 990. W tym przypadku udoskonala się te rasy w obrębie wysokich przyrostów dziennych ich masy ciała, jak najwyższej mięsności, czy też lepszego wykorzystania paszy.
Warto w tym miejscu przyjrzeć się, więc poszczególnym rasom trzody chlewnej, od których w głównej mierze zależy smak mięsa.
Przegląd ras trzody chlewnej:
-
Wielka Biała Polska (WBS) – Ten typ mięsny powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie rynku głównie na bekon. Dlatego też został stworzony w 1936 r. w oparciu o pierwszą oficjalnie uznaną rasę polską poprzez skrzyżowanie dwóch innych ras. Zdaniem dr hab. Roberta Eckerta były to wielka biała pomorska i wielka biała angielska, która została sprowadzona z Anglii. Natomiast Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „POLSUS” podaje informację, że była to krzyżówka świni rasy białej ostrouchej w typie użytkowym tłuszczowo-mięsnym ze sprowadzoną wielką białą angielską. Niestety czas II Wojny Światowej niemal zniweczył osiągnięcia hodowlane i dlatego też w 1947 roku wznowiono działania dążące do stworzenia nowej polskiej rasy świń. W związku z tym uprawomocniono księgę rasy wielkiej białej w 1956 roku, a w roku 1962 postanowiono nazwać ją wielką białą polską. Rasa ta w Polsce cieszy się sporą popularnością wśród hodowców i producentów. Charakteryzuje się dobrym przystosowaniem się do warunków środowiskowych. Poza tym mają białe umaszczenie, harmonijnie zwartą budowę ciała, a także bardzo mocne nogi. Posiada tułów o prostym, równym grzbiecie z wyraźnie zaznaczoną szynką. Natomiast głowa jest o lekko wklęsłym profilu i ostro zakończonych, stojących uszach. Ponadto dorównują one rasom ojcowskim pod względem zawartości mięsa w tuszy czy też wysokości oka w polędwicy. Loszki tej rasy posiadają dużą zdolność do rodzenia miotów w liczbie 10-16 prosiąt i są wysokomlecznymi oraz troskliwymi matkami doskonale nadającymi się do krzyżowania towarowego jako komponent mateczny. Oprócz tego są wolne od genu wrażliwości na stres. Najwięcej hoduje się jej w województwie kujawsko-pomorskim, wielkopolskim, pomorskim oraz w lubelskim.
Czytaj dalej na następnej stronie...