Zobacz również tu

Poznaj produkty

| Autor: redakcja6

Zasady żywienia drobiu w wymaganiach QAFP – Systemu Gwarantowanej Jakości Żywności

Warunkiem dalszego rozwoju produkcji mięsa drobiowego w Polsce i zwiększenie jego konkurencyjności jest zapewnienie jego wysokiej jakości. Dlatego w dniu 11 grudnia 2009 r. decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, System Gwarantowanej Jakości Żywności QAFP (Quality Assurance for Foods Products) wraz z pierwszym zeszytem branżowym „Kulinarne mięso wieprzowe” uznano za krajowy system jakości żywności. W dniu 13 stycznia 2011 r. został włączony do systemu QAFP zeszyt branżowy dla drobiu: „Kulinarne mięso z piersi kurczaka i indyka oraz tuszki i elementy młodej polskiej gęsi owsianej”, 18 stycznia 2012 do Systemu QAFP został włączony zeszyt branżowy „Wędliny”.

Zasady żywienia drobiu w wymaganiach QAFP – Systemu Gwarantowanej Jakości Żywności
 
Zapotrzebowanie drobiu na składniki pokarmowe
Odpowiednie wykorzystanie potencjału genetycznego drobiu (kurcząt, indyków, gęsi) wymaga stosowania w ich żywieniu mieszanek paszowych o dużej koncentracji energii, białka i pozostałych składników pokarmowych:
  • energia, potrzeby energetyczne są uzależnione od wieku kurcząt, temperatury otoczenia i opierzenia. Niższy poziom energii powoduje zwiększenie zużycia paszy przez kurczaka, a wysoki poziom powoduje jego otłuszczenie.
  • białko i aminokwasy, zapotrzebowanie na białko odpowiada zapotrzebowaniu na aminokwasy egzogenne tj. metionina, treonina, lizyna, tryptofan, cystyna. Aminokwasy mogą być wykorzystane gdy są dostarczone do organizmu w odpowiednich proporcjach. Niedobór jednego z nich powoduje ograniczenie wykorzystania innego i hamuje przyrost masy ciała. Nadmiar również nie jest pożądany.
  • tłuszcz, dodawane do paszy są zazwyczaj tłuszcze roślinne (olej sojowy, słonecznikowy) lub zwierzęce, które podnoszą wartość energetyczną paszy. Brojlerom dostarcza się w paszy również niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), od których zależy skład ciała.
  • składniki mineralne, nadmiar lub niedobór jest niepożądany ponieważ hamuje przyrosty masy ciała ptaków oraz wywołuje objawy chorobowe. Makroelementy są najważniejszymi składnikami mineralnymi tj. przyswajalne formy wapnia (Ca) i fosforu (P), których udział powinien być 2:1. W mniejszych ilościach występują zaś mikroelementy: Fe, Se, I, Mn, Co, Cu, Zn. Zapotrzebowanie na związki mineralne uzupełnia się w paszy specjalnymi mieszankami mineralnymi.
  • witaminy, dodatek mieszanek witaminowych w odpowiednich proporcjach do pasz pokrywa zapotrzebowanie na nie w zależności od wieku ptaków. Nie są one wytwarzane przez organizm. Dzielimy je na rozpuszczalne w wodzie (witaminy: C, B1, B2, B3, B5, B9, P) oraz tłuszczach (witaminy: A, D, E, K). Zasobne w witaminy premiksy mają zapobiec witaminowym niedoborom oraz wzmocnić odporność ptaków ma choroby. Stosowane w żywieniu premiksy oprócz witamin i soli mineralnych mogą zawierać inne, dozwolone prawem substancje takie jak: probiotyki, kokcydiostatyki, enzymy paszowe, konserwanty, dodatki ziołowe, przeciwutleniacze (dodatki paszowe).
  • dodatki paszowe, ich obecność w paszy poprawia wartość pokarmową i odżywczą pasz, również wygląd, smak, zapach czy konsystencję. Nie mogą to być dodatki szkodliwe dla konsumenta lub dla zwierząt, czy środowiska. Powinny korzystnie wpływać na cechy środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz cechy pasz. Powinny zaspakajać potrzeby żywieniowe zwierząt, korzystnie wpływać na cechy użytkowe, dobrostan zwierząt (florę jelitową). Dodatki paszowe dzielimy na: technologiczne (konserwanty, przeciwutleniacze, stabilizatory, emulgatory, zagęszczacze, spoiwa), sensoryczne (substancje aromatyzujące, barwniki), dietetyczne (witaminy, prowitaminy, aminokwasy ich sole), zootechniczne (substancje polepszające strawność, stabilizatory flory jelitowej), kokcydiostatyki i histomonastyki, zakwaszacze, probiotyki, prebiotyki, synobiotyki, enzymy paszowe, przeciwutleniacze, fitobiotyki, barwniki.
 
Głównymi surowcami stosowanymi do produkcji pasz dla drobiu są: zboża (pszenica, kukurydza, jęczmień, pszenżyto), poekstrakcyjna śruta sojowa, nasiona strączkowych, mączka rybna, premiksy mineralno – witaminowe. Asortymenty stosowane w produkcji brojlera to: Starter (0-12 doby), Grower (13 – 34 doba), Finiszer (od 34 doby).
Pasze dostarczane na fermę brojlerowską są magazynowane w odpowiednio oznaczonych i do tego przeznaczonych silosach. Dzięki temu mieszanie różnych asortymentów ogranicza się do minimum. Wytwórnie pasz mają wprowadzone systemy jakości np. HACCAP.
 
Podstawową cechą żywieniową opisanego w zeszycie branżowym jest to, że mięso pochodzi z żywca rzeźnego karmionego paszą bez dodatków: antybiotyków, hormonów, stymulatorów wzrostu. Zakazane też jest stosowanie mączek pochodzenia zwierzęcego.
Przed zdaniem drobiu do uboju producent wypełnia łańcuch żywieniowy, w którym min informuje o sposobie żywienia, rodzaju stosowanych pasz i okresie skarmiania.
Długość tuczu uzależniona jest od rodzaju drobiu:
  • kurczęta - do 9 tygodni
  • indyczki - do 17 tygodnia
  • indory - do 23 tygodnia.
Tagi:
MRiRW + ministerstwo rolnictwa + dodatki paszowe + System Gwarantowanej Jakości Żywności + mięso drobiowe + witaminy + składniki mineralne + tłuszcz + energia +
Monitoruj tagi
źródło: