Również cielęta mogą być przyczyną problemów porodowych poprzez nieprawidłowe ułożenie, położenie czy postawę noworodka w macicy matki. Wiele z tych sytuacji wymaga pomocy porodowej, która powinna zostać udzielona w porę i prawidłowo, a niektóre porody bezwzględnie wymagają interwencji lekarza weterynarii w celu pomyślnego rozwiązania.
Syndrom słabego cielęcia może wystąpić również jako efekt zakażenia matki i płodu przez wirusy lub bakterie. Wirusy które stanowią największe zagrożenie to wirus wywołujący zakaźne zapalenie krtani i tchawicy (IBR) oraz wirusową biegunkę bydła (BVD). Mogą one powodować zarówno śmierć zarodkową, poronienie oraz urodzenie się cielęcia o słabej żywotności. Obraz kliniczny jaki wystąpi po zakażeniu wcześniej wymienionymi wirusami jest uzależniony od tego czy krowa miała kontakt z tymi patogenami wcześniej oraz od okresu ciąży w którym dojdzie do infekcji. Najczęściej wystąpienie syndromu słabego cielęcia jest następstwem kontaktu z wirusem w ostatnich trzech miesiącach ciąży.
Natomiast bakterie odpowiedzialne za wystąpienie tego schorzenia to przede wszystkim Haemophilus somnus, Brucella abortus, Salmonella sp i inne. Mogą one powodować również poronienia (co zdarza się częściej) w ostatnich miesiącach ciąży. Należy pamiętać, że wiele z nich to także patogenny niebezpieczne dla człowieka, jak chociażby wspomniana bruceloza, nieuleczalna dla człowieka. Niektóre toksyny mogą doprowadzić do wystąpienia syndromu słabego cielęcia. Należą do nich zarówno te produkowane przez bakterie czy grzyby (mykotoksyny) jak równie substancje wytwarzane przez ludzi (np. środki ochrony roślin, metale ciężkie itp). W tym przypadku najczęściej dochodzi do ich zjedzenia i zatrucia się krów, a efekty zatrucia mogą pojawić się zarówno u nich jak i ich płodów. Możliwe jest również wystąpienie syndromu słabego cielęcia lub urodzenie zwierząt z wadami wrodzonymi na skutek podawania niektórych leków krowom będącym w ciąży. Najczęściej dochodzi do tego na skutek braku wiedzy i niekontrolowanego stosowania leków bez konsultacji lub nadzoru lekarza weterynarii, który powinien być najbardziej kompetentną osobą w takich przypadkach. Część leków powoduje powstanie wad rozwojowych lub śmierć płodu. Do najczęściej występujących wad wrodzonych u cieląt należą niedodma płuc, zmiany w mózgu, brak odbytu i wielokończynowość. Należy również pamiętać o genetycznym podłożu tych zmian do których może dojść przez nieuważne dobieranie buhajów do inseminacji lub krycie blisko spokrewnionych ze sobą zwierząt.
Biegunki u cieląt są główną przyczyną zachorowań a także upadków przed 6 miesiącem życia. W warunkach produkcyjnych śmiertelność cieląt po urodzeniu wynosi 10%-20%, a schorzenia przechodzi 30%-50%. Biegunki powodują patologiczne zmiany w nerkach, jelitach, wątrobie przez co uniemożliwiają w pełni wykorzystanie potencjału genetycznego zwierząt. Stanowią ponadto przyczynę poważnych strat ekonomicznych, z powodu zejść śmiertelnych, kosztów leczenia oraz słabszego rozwoju rekonwalescentów.
Brak właściwej odporności biernej u cieląt zwiększa poziom infekcji bakteryjnych i wirusowych objawiających się najczęściej biegunkami o ostrym przebiegu. Jednak mówiąc o śmiertelności cieląt trzeba zdać sobie sprawę, że padnięcie cielaka nie jest bezpośrednim efektem biegunki lecz wynika z odwodnienia organizmu i zaburzenia poziomu elektrolitów, spowodowanych biegunką. Cielęta w czasie biegunki przy niewłaściwej i zbyt późnej pomocy hodowcy mogą utracić nawet do 10-12% masy ciała w postaci płynu, co w efekcie prowadzi do odwodnienia organizmu i zaburzenia poziomu elektrolitów i w efekcie śmierci. Podstawową zasadą obowiązującą w walce z biegunkami u cieląt i innych zwierząt jest jak najszybsze nawodnienie organizmu i uzupełnienie poziomu elektrolitów.
Przyczyny występowania biegunek u cieląt możemy podzielić na:
1. Czynniki niezakaźne
-
Trudne porody
-
Zły status zdrowotny matek
-
Nadmierne spożycie mleka( zwykle wskutek zbyt długich przerw w karmieniu), ponieważ nadmiar ulega fermentacji
-
Warunki środowiskowe (zwłaszcza temperatura, czystość, wilgotność)
-
Woda (nadmiar żelaza, manganu, azotynów)
-
Żywienie (w tym dostęp do siary, jej jakość, pasze, toksyny).
Czynniki te są trudne do kontroli, jednak istniejąc obniżają odporność cieląt, stwarzając predyspozycje do większego ryzyka zachorowań. Nad to takie stado wymaga potem dodatkowej opieki i uwagi w celu zmniejszenia strat z powodu biegunek.