Wilki dalej pod ochroną

Udostępnij na Facebooku Udostępnij na Twitterze Dodaj do schowka

Wilk objęty jest ochroną gatunkową ścisłą i jest również gatunkiem chronionym w większości krajów europejskich, na podstawie trzech aktów prawnych: Konwencji z dnia 3 marca 1973 r. o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (tzw. Konwencji Waszyngtońskiej), Konwencji z dnia 19 września 1979 r. o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (tzw. Konwencji Berneńskie) oraz dyrektywy 921431EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny I flory (tzw. Dyrektywy Siedliskowej).

Ponadto zgodnie z przepisem art. 126 ust. 4 uop, poinformowano, że poszkodowani mogą współdziałać z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego z dyrektorem parku, w zakresie sposobów zabezpieczania zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta gatunków chronionych, za które Skarb Państwa wypłaca odszkodowania. Według art. 126 ust. 5 uop, współdziałanie może obejmować budowę urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom, finansowane z budżetu właściwego miejscowo dyrektora parku narodowego lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska, w ramach zawartych umów cywilnoprawnych. Z badań prowadzonych przez instytucje naukowe oraz doświadczeń innych krajów wynika, że najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia szkód wyrządzanych przez wilki jest zabezpieczanie stad poprzez np. używanie psów pasterskich, fladr, ogrodzeń czy pastuchów elektrycznych. Dla efektywnego stosowania tych zabezpieczeń kluczowym jest by były one poprawnie montowane, a psy pasterskie nie przebywały na uwięzi podczas strzeżenia stada. W celu dostosowania odpowiedniej do warunków, a tym samym skutecznej metody można skorzystać z pomocy regionalnej dyrekcji ochrony środowiska, która dysponuje wiedzą na temat zabezpieczania hodowli przed atakami drapieżników. W celu ograniczenia szkód powodowanych przez wilki został opracowany praktyczny poradnik „Analiza dotychczasowych rodzajów i rozmiaru szkód wyrządzanych przez wilki oraz stosowanie metod rozwiązywania sytuacji konfliktowych" (Nowak S., Mysłajek R. W., Okarma H., Śmietana W. 2005. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków). Poradnik został udostępniony wszystkim regionalnym konserwatorom przyrody dyrektorom parków narodowych, którzy mogą rozpowszechniać go wśród hodowców.
 

Przekazano, że interwencyjny odstrzał może być stosowany tylko w sytuacji, gdy pozostałe metody zapobiegania szkodom powodowanym przez wilki okażą się nieskuteczne lub niemożliwe do zastosowania. Decyzje zezwalające na zabicie pojedynczych osobników wilka były już w przeszłości wydawane, m.in. dla gospodarstw notorycznie poszkodowanych, w których zastosowano dostępne metody zabezpieczeń mienia, Iecz okazywały się one niewystarczająco skuteczne. Zważyć jednak należy, że wnioski na odstępstwa od zakazów z zakresu ochrony gatunkowej zawsze rozpatrywane indywidualnie, a rozstrzygniecie organu zależy od oceny zgromadzonego w konkretnej sprawie materiału dowodowego, który w sposób wyczerpujący winien przedstawić obraz stanu obecnego jak I dotychczas podejmowanych działań, które okazały się nieskuteczne.

W związku z powyższym, GDOŚ poinformował, że interwencja ministra w tym zakresie nie jest możliwa.

Poprzednia strona 1 2 3

---

---

Tagi:

redukcja populacji + gatunki chronione + wilki +

Monitoruj tagi

źródło: Gospodarz.pl/KRIR/Justyna Kostecka foto: sxc.hu