Wilki dalej pod ochroną

Udostępnij na Facebooku Udostępnij na Twitterze Dodaj do schowka

Wilk objęty jest ochroną gatunkową ścisłą i jest również gatunkiem chronionym w większości krajów europejskich, na podstawie trzech aktów prawnych: Konwencji z dnia 3 marca 1973 r. o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (tzw. Konwencji Waszyngtońskiej), Konwencji z dnia 19 września 1979 r. o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (tzw. Konwencji Berneńskie) oraz dyrektywy 921431EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny I flory (tzw. Dyrektywy Siedliskowej).

Zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2015 r. poz. 1651, z późn. zm.) dalej: ,,uop" oraz § 6 ust. 1-4 ww. rozporządzenia w stosunku do dziko występujących zwierząt gatunków objętych ochroną gatunkową, zabrania się min. umyślnego zabijania, umyślnego okaleczania lub chwytania, transportu, czy umyślnego przemieszczania z miejsc regularnego przebywania na inne miejsca.
 

Nie oznacza to jednak, że zakazy to wykluczają podejmowanie jakichkolwiek działań w stosunku do gatunków chronionych. Istnieją bowiem okoliczności, w których odpowiedni organ ochrony przyrody (Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, właściwy miejscowo regionalny dyrektor ochrony Środowiska, a na obszarach parków. narodowych - Minister Środowiska) może wydać odpowiednie zezwolenie na odstępstwo od wspomnianych zakazów, zgodnie z podziałem kompetencyjnym określonym w uop.
 

Zezwolenie takie w stosunku do wilka może zostać wydane w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, jeżeli wnioskowane działania nie są szkodliwe dla zachowania we właściwym stanie ochrony dziko występujących populacji gatunków chronionych oraz jeżeli zachodzi jedna z przesłanek wskazanych w art. 56 ust. 4 pkt 1-6 uop. Tym samym, w sytuacji gdy ww. generalne przestanki są, spełnione oraz konieczne jest przeciwdziałanie powstawaniu poważnych szkód lub tez z tytułu ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa powszechnego (art. 56 ust. 4 pkt 2 i 3 uop odpowiednio), możliwe jest podjęcie środków koniecznych do zmniejszenia negatywnego oddziaływania omawianego gatunku.
 

Zaznaczono, iż wszczęcie postępowania w sprawie wydania zezwolenia na odstępstwa od czynności zakazanych w stosunku do gatunków chronionych następuje wyłącznie na wniosek podmiotu zainteresowanego uzyskaniem takiego zezwolenia, a przepisy uop szczegółowo określają wymagania jakie powinien on spetnia6 (art. 56 ust. 6 uop).
 

Podkreślono, że doprowadzenie do śmierci zwierzęcia objętego ochroną ścisłą bez zezwolenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska lub wbrew jego warunkom, w zależności od wpływu tego czynu na populacje danego gatunku jest wykroczeniem, za które grozi kara aresztu lub grzywny (art. 131 pkt 14 uop) lub przestępstwem, za które grozi kara pozbawienia wolności do lat 5 (art. 181 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.).
 

Bardzo istotny jest fakt, że poza redukcją liczebności wilków zastosowanie mają także inne instrumenty niwelujące ich negatywną działalność.
 

Zgodnie z art. 126 ust. 1 uop za szkody wyrządzone przez wilki odpowiada Skarb Państwa. Odszkodowania z tytułu strat spowodowanych przez wilki wypłacane są każdego roku. Jednocześnie należy podkreślić, że poszkodowanym niezadowolonym z wysokości przyznanego odszkodowania przysługuje prawo dochodzenia roszczeń na drodze sądowej, bowiem zgodnie z art. 126 ust. 10 uop w sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowania za szkody wyrządzane m.in. przez wilki, orzekają sądy powszechne.

Czytaj dalej na następnej stronie...

Poprzednia strona 1 2 3 Czytaj dalej

---

---

Tagi:

redukcja populacji + gatunki chronione + wilki +

Monitoruj tagi

źródło: Gospodarz.pl/KRIR/Justyna Kostecka foto: sxc.hu