Olej z lnianki surowcem dla zaawansowanego biodiesla w USA

Swojej satysfakcji z tego faktu nie kryje organizacja producentów National Biodiesel Board uznając decyzję EPA jako uruchomienie kolejnej opcji dla zrównoważonego, produkowanego lokalnie biopaliwa niezależnego od importu oleju. Wiceprezydent National Biodiesel Board Anne Steckel komentując decyzję EPA stwierdziła, że “jest to ważny ruch w kierunku bezpieczeństwa energetycznego i amerykańskiej gospodarki wychodzący naprzeciw konieczności ograniczania zmian klimatycznych”.

Biodiesel wytwarzany z oleju lnianki będzie uznawany jako tzw. biopaliwo zaawansowane wg standardów RFS. RFS wymaga zapewnienia 50% redukcji gazów cieplarnianych w przypadku biodiesla wytwarzanego z biomasy i biopaliw zakwalifikowanych jako zaawansowane w stosunku do paliw kopalnych, dla których stanowią odnawialną alternatywę. Dotychczas, zatwierdzonymi w tych standardach surowcami do produkcji zaawansowanego biodiesla w USA był olej posmażalniczy, olej sojowy oraz tłuszcze zwierzęce.

W Polsce podejmowane były prace badawcze przez różne jednostki naukowe nad wykorzystaniem oleju z lnianki w produkcji biopaliw, zarówno na skalę przemysłową jak i na potrzeby własne gospodarstw rolnych. Swoje badania prowadził m.in. Instytut Nafty i Gazu oraz Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych we współpracy z Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu.

Lnianka jest znaną rośliną uprawną. Badania archeologiczne wskazują, że była uprawiana w Europie już co najmniej 3 000 lat temu. Ma wysoką zawartość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (35-45% to kwas α-linolenowy, a 15-20% – kwas linolowy). Z jej nasion otrzymuje się olej zwany niemieckim olejem sezamowym. Używa się go do wytwarzania mydła, do opału, czasami do celów spożywczych. Nasiona są dobrą paszą dla drobiu.Olej z nasion lnicznika zawiera wyjątkowo dużo (do 45%) kwasów tłuszczowych omega-3, co jest niespotykane wśród roślin. Jest także bogaty w antyoksydanty, co przekłada się na długi okres ważności i odporność na jełczenie.