Niskie ceny przyczyniają się do pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu cukrowniczego, co negatywnie wpływa na opłacalność produkcji buraków cukrowych. Sytuacja ta jest konsekwencją zniesienia kwot produkcyjnych, dlatego Polska wnioskuje o nieprzyznawanie kolejnych preferencji w przywozie cukru do Unii w ramach toczących się obecnie negocjacji handlowych.
W opinii Polski rynek cukru powinien być traktowany jako wrażliwy, a co za tym idzie powinien być należycie chroniony przed importem z krajów trzecich. Polska wnioskuje o objęcie unijnego rynku produkcji cukru z buraków szczególna ochroną i monitoringiem.
Wiele delegacji, w tym Słowacja, Węgry, Litwa, Grecja, Austria, Rumunia, Łotwa poparło prezentowane przez Polskę stanowisko w sprawie cukru, czyli rozważenie możliwości wsparcia i nieudzielanie kolejnych preferencji w imporcie cukru do UE.
Podczas debaty nad komunikatem KE dotyczącym WPR po 2020 r. minister Krzysztof Jurgiel podkreślił, że Wspólna Polityka Rolna powinna realizować cele traktatowe w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego, stabilizacji dochodów rolników czy sprawnie działającego wspólnego rynku.
Polska wskazuje także na konieczność wyrównania poziomu płatności bezpośrednich.
Zaproponowane przez Komisję nowe podejście do wdrażania WPR, czyli przygotowanie Krajowego Planu Strategicznego umożliwi państwom członkowskim lepsze włączenie instrumentów WPR do krajowej polityki rozwoju. Trzeba jednak ustalić przejrzyste zasady ich oceny i akceptacji przez Komisję, aby zapewnić jednakowe podejście i utrzymanie równych warunków konkurencji. W zakresie instrumentów interwencji na rynkach rolnych Polska oczekuje, że pozostaną one na poziomie wspólnotowym. Nawet ich częściowa renacjonalizacja może prowadzić do zachwiania równowagi unijnego rynku rolnego.