Polska zaliczana jest do grona największych producentów zbóż w Unii Europejskiej. Zajmujemy trzecie miejsce (po Francji i Niemczech) wśród krajów członkowskich pod względem uzyskiwanych zbiorów. Zbiory zbóż ogółem (łącznie z kukurydzą, prosem i gryką) w 2021 r. wyniosły 34,6 mln ton. GUS ocenił, że zbiory zbóż podstawowych (pszenica, żyto, jęczmień, owies i pszenżyto) z mieszankami (bez kukurydzy, prosa i gryki) ukształtowały się na poziomie 27 mln ton wobec 28,6 mln ton w 2020 r. Oprócz zbóż podstawowych z mieszankami zebrano także kukurydzę, która w strukturze zbiorów w 2021 r. stanowiła 22%.
W Polsce kukurydzę zaczęto uprawiać stosunkowo niedawno. Pod koniec lat 90. dwudziestego wieku powierzchnia zasiewów kukurydzy wynosiła około 100 tys. ha. Po akcesji Polski do UE odnotowano wzrost popularności uprawy kukurydzy, co związane było z wprowadzeniem do użytku wydajniejszych odmian dostosowanych do warunków klimatycznych panujących w naszym kraju.
W Polsce w ostatnich siedmiu latach (2013–2019) powierzchnia uprawy i zbiory kukurydzy były znacząco większe niż w latach wcześniejszych. Przeciętna powierzchnia w tym okresie kształtowała się na poziomie 0,6–0,7 mln ha, a zbiory wynosiły około 4 mln ton. W 2020 r. powierzchnia uprawy kukurydzy na ziarno wzrosła do ponad 0,9 mln ha, co przy dobrych średnich plonach (72,1 dt/ha), umożliwiło zebranie 6,8 mln ton tego zboża. Najwięcej kukurydzy uprawia się w województwach: wielkopolskim (20% powierzchni zasiewów w 2020 r.), kujawsko-pomorskim (14%), mazowieckim (11%) i dolnośląskim (10%).
Według Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa kukurydzą (łącznie na kiszonkę i na ziarno) w 2021 r. obsiano 1,7 mln ha, o 21% więcej niż w 2020 r. Powierzchnia zasiewów kukurydzy na ziarno w 2021 r. (według GUS) wyniosła blisko 1 mln ha i była o 5,5% większa niż przed rokiem, co przełożyło się na znaczący wzrost zbiorów. GUS ocenił, że zbiory kukurydzy w 2021 r. były rekordowe, kształtując się na poziomie około 7,5 mln ton wobec 6,8 mln ton w 2020 r.