W ostatnich latach, europejscy rolnicy i ich spółdzielnie zmagali się ze wzmożonym ryzykiem, zwłaszcza ze względu na większą orientację rynkową rolnictwa w wyniku reform WPR przeprowadzanych od 1992 roku; podwyższoną niestabilność rynków, spowodowaną przez coraz większe otwarcie rynku unijnego na międzynarodowy handel; poważniejsze zagrożenia związane z nowymi chorobami zwierząt i roślin w związku z międzynarodowym przepływem osób i towarów; oraz coraz częstsze występowanie ekstremalnych zdarzeń pogodowych wynikających ze zmian klimatu.
Mimo że Komitety Copa-Cogeca są świadome faktu, że w dalszym ciągu uważa się, że płatności bezpośrednie stanowią ważny element wsparcia dochodu w gospodarstwie, rolnicy w UE powinni mieć dostęp do szerokiego wachlarza instrumentów zarządzania ryzykiem w ramach WPR po 2013. Dzięki temu mogliby skuteczniej radzić sobie z wahaniami rynków, poważnymi konsekwencjami chorób zwierząt i roślin oraz ekstremalną pogodą. Instrumenty te powinny jedynie uzupełniać istniejący system płatności bezpośrednich. W żadnym wypadku nie powinny go zastępować.
Należy utrzymać obecny fundusz weterynaryjny i zapewnić jego działanie w przyszłości. Trzeba również utrzymać istniejące instrumenty w ramach jednolitej WOR.
Celem ubezpieczeń i funduszy wspólnego inwestowania w ramach drugiego filaru WPR powinna być stabilizacja sytuacji ekonomicznej gospodarstw, niezakłócająca handlu i konkurencji między rolnikami z różnych państw członkowskich. Instrumenty te powinny być na tyle elastyczne by mogły współistnieć z pomocą krajową (aktualne rozporządzenie 1857/2006). Ponadto powinny one być spójne i proste. Powinny one być dobrowolne zarówno dla państw członkowskich jak i dla rolników.
Nowe instrumenty zarządzania ryzykiem i sytuacjami kryzysowymi w ramach drugiego filaru WPR po 2013 roku muszą zezwolić na utrzymanie obecnych instrumentów funkcjonujących w państwach członkowskich. Ponadto państwa członkowskie, jeśli wyrażą taką wolę, powinny mieć możliwość przeznaczenia niewykorzystanych funduszy WPR (z filaru I) na instrumenty zarządzania ryzykiem. Każdy system ubezpieczeń musi być korzystny dla rolników i ich spółdzielni. Jedynie oni powinni być beneficjentami tych instrumentów i tylko oni powinni z nich korzystać.
Spółdzielnie rolne i inne rodzaje organizacji producentów oraz organizacje rolnicze i organizacje międzybranżowe powinny odgrywać większą rolę w zawieraniu umów ubezpieczeniowych i zakładaniu funduszy wspólnego inwestowania; należy dokładniej przyjrzeć się tym możliwościom. Mimo że zakres działania organizacji producentów jest ograniczony i różni się w poszczególnych państwach członkowskich, należy rozważyć podejście zbiorowe.
Komisja Europejska we wniosku ustawodawczym w sprawie WPR po 2013 roku przedstawiła nowy zestaw instrumentów zarządzania ryzykiem, który częściowo opiera się na aktualnych ubezpieczeniach upraw, zwierząt i roślin (Art. 70 rozporządzenia 73/2009, obecnie Art. 38 nowej propozycji WPR) i funduszach wspólnego inwestowania dla chorób zwierząt i roślin oraz incydentów środowiskowych (Art.71 rozporządzenia 73/2009, obecnie Art.30 nowego rozporządzenia 73/2009). Dodatkowo, zaproponowano stworzenie nowego instrumentu stabilizacji dochodów (Art. 40 nowej propozycji WPR), który będzie funduszem wspólnego inwestowania zajmującym się wahaniami dochodu.
Czytaj dalej na następnej stronie...