Instrumenty w ramach I i II filaru WPR stanowią dobrą podstawę finansowania i w związku z tym należy je dalej rozwijać w ramach WPR na lata 2021–2027. Tak więc pomoc bezpośrednia dla młodych rolników wymaga dodatkowego wsparcia, znacznie wykraczającego poza 2 % puli krajowej na płatności bezpośrednie, i należy ją przedłużyć. Jednocześnie rozwój obszarów wiejskich wymaga większego i wielostronnego wsparcia. Oprócz zapewniania młodym osobom pracującym w rolnictwie wsparcia kapitałowego przy zakładaniu przedsiębiorstw należy zapewnić im dostęp do możliwości rozwoju zwiększających ich konkurencyjność (pomoc inwestycyjna poprawiająca konkurencyjność, inwestowanie w rzeczowe aktywa trwałe, zachęcanie do korzystania z innowacyjnych technologii, wspieranie przyjaznych dla środowiska i energooszczędnych inwestycji), przy jednoczesnym zapewnieniu dywersyfikacji i większej liczby miejsc pracy poza rolnictwem. Należy rozważyć opracowanie nowego rodzaju mechanizmu finansowania mogącego zapewnić większe ramy finansowania młodej osobie podejmującej pracę na gospodarstwie lub wchodzącej w jego posiadanie.
Szczególnie ważne jest, aby młode osoby zajmujące się rolnictwem miały dostęp do metod przekazywania wiedzy praktycznej. W tym celu dostępne są różne możliwe instrumenty: systemy szkolenia i doradztwa skupione na przekazywaniu młodym osobom trudniącym się rolnictwem konkretnej wiedzy na temat rozpoczynania działalności oraz wiedzy operacyjnej, staże w gospodarstwie, wymiany w ramach programu Erasmus+ dla młodych przedsiębiorców, ścieżki kariery zawodowej, wymiana doświadczeń, usługi w zakresie inkubatorów przedsiębiorstw, programy dotyczące najlepszych praktyk.
W raporcie EKES podkreśla znaczenie WPR i właściwie funkcjonującego jednolitego rynku dla utrzymania rentownego rolnictwa i przyciągania młodych osób trudniących się rolnictwem do tego sektora.
Niezbędne jest zapewnienie odpowiedniego budżetu WPR w okresie 2021–2027, aby sprostać wymogom w zakresie finansowania i znacząco wesprzeć wymianę pokoleniową. W tym celu na wsparcie młodych rolników (filar I i II) powinien zostać przyznany minimalny przydział w wysokości 2 % budżetu WPR. Aby zapewnić młodym rolnikom we wszystkich państwach członkowskich równe szanse na rozwój, należy dołożyć większych starań, aby podnieść poziom płatności bezpośrednich dla młodych rolników w tych państwach członkowskich, w których płatności bezpośrednie są znacznie niższe od średniej UE.
By wesprzeć wymianę pokoleniową w rolnictwie oraz młodych rolników na różnych etapach tworzenia gospodarstwa rolnego, należy lepiej powiązać ze sobą różne środki w ramach WPR i wdrożyć je w bardziej skoordynowany sposób.
EKES opowiada się za podniesieniem pułapu pomocy na rozpoczęcie działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników, lecz przed przyznaniem tego tzw. wsparcia na rozpoczęcie działalności konieczne jest kompleksowe doradztwo w trakcie sporządzania realistycznego biznesplanu i planowania działalności.
Należy wydłużyć okres obowiązywania dopłaty uzupełniającej dla młodych osób pracujących w rolnictwie w ramach I filaru WPR z obecnych pięciu do siedmiu lat.
EKES zdecydowanie opowiada się za zapewnieniem młodym osobom zajmującym się rolnictwem dopłaty uzupełniającej w ramach I filaru WPR w wysokości przynajmniej 25 %.
W ramach jakiejkolwiek przyszłej reformy należy zachować obecne środki WPR, które za pośrednictwem rezerwy krajowej i programu dla młodych rolników wspierają młode osoby pracujące w rolnictwie oraz te osoby, które podejmują działalność w tym sektorze po raz pierwszy.
Aby utrzymać odpowiednią rezerwę krajową dla młodych rolników w ujęciu rocznym, państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania systemu zwrotów w odniesieniu do sprzedaży i leasingu gospodarstw, z uwzględnieniem specyfiki ustawodawstwa krajowego.
Pożyczka leasingowa zastępuje formę finansowania jaką jest leasing maszyn rolniczych.
EKES popiera wyższy poziom wsparcia na inwestycje strukturalne w ramach II filaru WPR, który dostępny jest w większości państw członkowskich dla młodych wyszkolonych osób trudniących się rolnictwem. Zaleca, aby pomoc ta wypłacana była przez siedem lat zamiast obecnych pięciu.
Opowiada się także za wprowadzeniem w państwach członkowskich programu przedemerytalnego w ramach II filaru WPR.
EKES zaleca państwom członkowskim ustanowienie konkretnych ram prawnych dotyczących przekazywania gospodarstw rolnych.
EKES zaleca również, by wprowadzić w ramach II filaru dopłaty uzupełniające w wysokości przynajmniej 25 % do opłat ekologicznych dla młodych osób pracujących w rolnictwie, by zwiększyć liczbę osób z nich korzystających.
Zapewnienie młodym osobom zatrudnionym w rolnictwie nisko oprocentowanych pożyczek i taniego finansowania powinno być priorytetem. Należy rozważyć opracowanie nowego rodzaju mechanizmu finansowania z minimalnymi obciążeniami biurokratycznymi, mogącego zapewnić większe ramy finansowania młodej osobie podejmującej pracę na gospodarstwie lub wchodzącej w jego posiadanie.
Partnerstwa mogą odegrać zasadniczą rolę w wymianie pokoleniowej i należy do nich zachęcać poprzez wsparcie w ramach II filaru WPR i krajowych środków podatkowych.
Należy także zapewnić w ramach II filaru dostęp do metod przekazywania wiedzy praktycznej. EKES uważa, że państwa członkowskie powinny zwiększyć finansowanie doradztwa oraz kształcenia i szkolenia młodych osób zajmujących się działalnością rolną. Powinny też zachęcać do wymiany pokoleniowej poprzez minimalizowanie kosztów i opodatkowania związanego z przekazywaniem gospodarstw między pokoleniami EKES uważa, że zwiększenie inwestowania w środki miękkie (kształcenie, warunki społeczne) byłoby korzystne. Chociaż niektóre państwa członkowskie zapewniły placówki edukacyjne i szkoleniowe młodym osobom pracującym w rolnictwie (przykładem jest tu Kildalton College w Irlandii), istniejące dane wskazują na potrzebę zwiększenia środków finansowych na kształcenie i szkolenia. Ważne jest skoordynowane wdrażanie programów w zakresie komunikacji i doradztwa.
Należy zachęcać młode kobiety do przyjmowania odpowiedzialności za zarządzanie w rolnictwie oraz osiedlania się na obszarach wiejskich i odgrywania pełnej i aktywnej roli w sektorze rolnym poprzez propagowanie odpowiedzialności kobiet, sieci młodych rolniczek itp. Programy rozwoju umiejętności w zakresie przedsiębiorczości mogą w istotny sposób przyczynić się do zakładania i pomyślnego funkcjonowania niezależnych przedsiębiorstw rolnych.
EKES uważa, że plany strategiczne WPR powinny zawierać element edukacji w szkołach w celu promowania pozytywnego wpływu rolnictwa na gospodarkę w szerszym ujęciu, a także popiera koncepcję wzmocnienia definicji rolnika aktywnego zawodowo.
Szczególną uwagę należy zwrócić na młodych rolników prowadzących działalność na obszarach o ograniczeniach naturalnych. Ich zasadnicza rola powinna zostać lepiej odzwierciedlona w drugim filarze WPR.