Zlokalizowane nawożenie ma na celu zwiększenie stężenia fosforu w mniejszej objętości gleby, blisko korzeni, dlatego umieszcza się granule nawozu POLIDAP® około 5 cm obok i 5 cm poniżej ziaren. Zwiększona koncentracja przyswajalnych form fosforu jest zawsze w konflikcie z przyswajaniem cynku, na którego niedobór kukurydza (także rzepak i ziemniak) jest bardzo wrażliwa. Ten podstawowy antagonizm pomiędzy fosforem i cynkiem podważa sens dodawania cynku do nawożenia zlokalizowanego.
Niedobory cynku są na kukurydzy coraz powszechniejsze, szczególnie na tej uprawianej bez nawożenia naturalnego. Rośliny są niższe, o mniejszych liściach z widocznymi jasnozielonymi, później bielejącymi szerokimi smugami, po obu stronach nerwu środkowego, które rozpoczynają się u nasady liścia, lecz nie osiągają jego wierzchołka. Nerw i krawędzie liścia są zielone, następuje skrócenie międzywęźli, roślina karłowacieje, opóźnione jest wyrzucanie wiech i kwitnienie, a nasiona mają jasnoszary nalot.
Kukurydza najefektywniej pobiera cynk przez liście. Dlatego od fazy 4-5 liści konieczne jest zastosowanie co najmniej 100 g Zn/ha w formie oprysku, łącznie z 6% roztworem mocznika i ewentualnie innymi mikroskładnikami, głównie ze stosowanym 2-3 razy po 50-100 g B/ha (bor), a przy pH gleby ponad 6 – także co najmniej 100 g Mn/ha (mangan). W praktyce nie obserwuje się skutków przenawożenia fosforem, ponieważ rośliny nie wykazują skłonności do pobierania nadmiernych ilości fosforu, tak jak to czynią w przypadku azotu i potasu. Więcej szczegółów o efektywnym nawożeniu na
https://www.polifoska.pl/vademecum-nawozenia