W sprawie znakowania żywności na opakowaniach

W ramach jednego z celów, opublikowanej w maju br. Strategii „od pola do stołu” na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego środowisku systemu żywnościowego tj. promowania zrównoważonej konsumpcji żywności oraz ułatwiania przejścia na zdrowe i zrównoważone diety, Komisja Europejska zaproponuje m.in. wprowadzenie zharmonizowanego obowiązkowego oznaczania wartości odżywczych z przodu opakowania.

W sprawie znakowania żywności na opakowaniach

W dniu 21 września br. na posiedzeniu Rady UE ds. Rolnictwa i Rybołówstwa (AGRIFISH) zaprezentowano dokument non-paper przygotowany przez Republikę Czeską i Włochy z poparciem Cypru, Grecji, Łotwy, Rumunii, Węgier.
 
W dokumencie non-paper zawarto oczekiwania wobec zharmonizowanego systemu FOPNL odnoszące się do różnych aspektów.
 
W opinii GIS akceptowanej przez MZ oraz MRiRW „Non-paper on the „Front of Pack Nutrition Labelling FOPNL” odnoszący się do kwestii opracowania jednolitego zharmonizowanego systemu wskazywania wartości odżywczej na przodzie opakowania identyfikuje elementy wymagające dyskusji oraz uzgodnienia na poziomie UE. Jest to temat obszerny i wymagający zaangażowania wielu zainteresowanych stron tj. instytucji związanych z żywnością i żywieniem oraz zdrowiem publicznym, konsumentów i producentów żywności. W celu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości, ważne jest, aby KE wzięła pod uwagę oczekiwania przedstawione w tym dokumencie wobec proponowanego zharmonizowanego systemu takie jak:
  • edukacyjna wartość systemu,
  • zgodność z krajowymi przewodnikami dotyczącymi zasad zdrowego odżywiania,
  • zasadność kodowania kolorystycznego oraz wszelkich systemów oceniających żywność,
  • zapewnienie wskazywania faktycznej informacji nt. indywidualnych składników odżywczych zawartych w produkcie,
  • ochrona: żywności tradycyjnej, żywności posiadającej chronione oznaczenie geograficzne, żywności posiadającej chronioną nazwę pochodzenia oraz produktów jednoskładnikowych (np. olej rzepakowy, soki owocowe),
  • stosowanie systemu na zasadzie dobrowolności,
  • uwzględnianie typowej dla danego kraju diety i kwestii kulturowych związanych z dietą,
  • wyłączenie żywności dla określonych grup (niemowlęta i małe dzieci),
  • uwzględnianie rzeczywistego dziennego spożycia.
Wymienione kwestie są szczegółowe, a niektóre z nich wymagają jeszcze dyskusji i uzgodnień na szczeblu krajowym – dotyczy to chociażby problemu kryterium odniesienia wartości odżywczej (część opinii z państw członkowskich oraz organizacji pozarządowych wskazuje jako najlepsze rozwiązanie uwzględnienie rzeczywistego dziennego spożycia, część optuje za podawaniem odniesienia do porcji produktu, a część opowiada się za odniesieniem do 100 g/ 100 ml).
 
W momencie przedstawienia przez Komisję Europejską projektu przepisu rozpoczną się dalsze dyskusje w tym zakresie, w których niewątpliwie głos organizacji branżowych będzie brany pod uwagę i analizowany przez stronę rządową.


Tagi:
źródło: