Dotychczas było to wymagane wyłącznie dla drugiego filara (PROW). W dyskusji dużo miejsca zajęła również kwestia nowej architektury środowiskowej, obejmującej obok zazielenienia i zasad dobrej kultury rolnej z poszanowaniem środowiska także „ambitniejsze” - aczkolwiek jeszcze nie zdefiniowane wymogi. Co najważniejsze spełnianie tak określonych wymogów nie będzie jak dotychczas opłacane, a będzie to tzw. warunkowość agro-środowiskowa, stanowiąca swoisty „bilet dostępu” do aplikowania o wsparcie z WPR.
Nowy model wdrażania ma charakteryzować się wspólnotowym podejściem na poziomie Komisji Europejskie poprzez zdefiniowanie wspólnych celów, wskaźników oraz ogólnie sformułowanych podstawowych narzędzi (działań) służących realizacji zakładanych w planach strategicznych celów. Natomiast na poziomie krajów członkowskich odpowiedzialność się sprowadzać się będzie do: przeprowadzenia analizy potrzeb rozwojowych i ich uzasadnienia, dostosowanie do zidentyfikowanych potrzeb przyjętych narzędzi interwencji, odpowiedzialność za ich wdrażanie w formie prowadzonych kontroli i monitoringu. Ma to w sumie zapewnić zwiększenie stopnia elastyczności w podejmowaniu decyzji przez kraje członkowskie.
Wskazano, że w Planie muszą zostać obligatoryjnie zawarte zapisy o strategicznym charakterze dotyczące:
-
strategii cyfryzacji na lata 2021-2027,
-
strategii dotyczące zarządzania ryzykiem wraz z co najmniej jednym instrumentem.
Zatwierdzenie Planu będzie w kompetencji Komisji Europejskiej, przy czym w proces decyzyjny będą włączone wszystkie dyrekcje generalne, a nie tylko Dyrekcja Generalna ds. rolnictwa.
W dyskusji zwrócono uwagę na kilka kontrowersyjnych kwestii, jak np.:
-
brak wyraźnego zdefiniowania przez Komisję Europejską czym ma być w filarze 1 nowy, określany jako ambitniejszy tzw. eco-schemes,
-
niezaliczanie do limitu wydatków na cele środowiskowe (nie mniej niż 30% budżetu na PROW) środków na wsparcie gospodarstw położonych na terenach zaliczanych do ONW, co w przypadku kilku krajów z uwagi na ich duży udział w powierzchni użytków rolnych, spowoduje znaczne perturbacje budżetowe,
-
zaproponowanie jednolitego podejścia do cappingu, w warunkach różnego poziomu płac zatrudnionych w gospodarstwach pracowników w różnych krajach członkowskich, co w uprzywilejowanej sytuacji stawia gospodarstwa z krajów o wyższym poziomie płac.
Ponadto w dyskusji poruszono;
-
kwestię przyśpieszenie rozwoju szerokopasmowego internetu na obszarach wiejskich stanowiącego coraz bardziej widoczną barierę rozwoju gospodarczego, ale też dostępu do usług publicznych,
-
przedstawiony założenia do tworzenia sieci ds. WPR kumulującej w jedno obecnie funkcjonujące sieci (Europejską Sieć Rozwoju Obszarów Wiejskich i Europejskiej Partnerstwo Innowacyjne – EIP).
Czytaj dalej na następnej stronie...