Zachodnią kukurydzianą stonkę korzeniową zalicza się do najgroźniejszych szkodników kukurydzy na świecie. Przyczyną tego są znaczne straty jakie wywołuje w zasiewach tej rośliny, jak i trudności w zwalczaniu i ograniczaniu rozprzestrzeniania się. Niebezpieczeństwo dla upraw jakie stanowi szkodnik wynika z wielu czynników, wśród których najważniejszymi są: duża zdolność przystosowawcza owada do nowych warunków środowiska, odporność na niesprzyjające warunki klimatyczne, wysoka płodność i co się z tym łączy, szybkie tempo zwiększania się populacji. Szczególnie niebezpieczną cechą stonki kukurydzianej jest łatwość czynnego (przeloty dorosłych owadów) i biernego przemieszczania (środki transportu, obrót materiałem roślinnym) na znaczne odległości, przez co praktycznie nie jest możliwe określenie miejsc, w których może się pojawić.
W związku z wysokim stopniem zagrożenia dla upraw, jakie stanowi zachodnia kukurydziana stonka korzeniowa, szkodnik ten został uznany zarówno w Unii Europejskiej jak i w Polsce za
organizm kwarantannowy, podlegający obowiązkowi zwalczania. Z uwagi na status kwarantannowy, informacje o zaobserwowanym wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia tego szkodnika, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 roku o ochronie roślin (Dz. U. z 20008 r. Nr 133, poz. 849, ze zm.), należy niezwłocznie przekazać do właściwego miejscowo wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
Zasady zwalczania i ograniczania rozprzestrzeniania się szkodnika określone są w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 maja 2010 r. roku w sprawie zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się zachodniej kukurydzianej stonki korzeniowej (Dz. U. Nr 94, poz. 606 ze zm.)
Szczegółowe informacje na temat szkodliwości, biologii i zwalczania zachodniej kukurydzianej stonki korzeniowej można uzyskać na stronie internetowej oraz w jednostkach Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa:
www.piorin.gov.pl.