Etykiety mają specyficzne wzory dla benzyny, oleju napędowego, wodoru,
CNG, LNG i LPG. Każda składa się z:
(a) specjalnego znaku identyfikacyjnego dla danego rodzaju paliwa (np. B, E);
(b) informacji wewnątrz znaku identyfikacyjnego o maksymalnej procentowej zawartości objętościowej biokomponentów w paliwie zalecanym do użycia w pojeździe wyposażonym w nową etykietę (np. 5,7,10].
W normie CEN EN16942 przyjęto:
KÓŁKO DLA BENZYNY
Informacja wewnątrz znaku odnośnie do zawartości biokomponentów w benzynie oznaczona jest jako „Exx”. „E” oznacza „etanol", zaś „xx” to maksymalna ilość (%) etanolu zalecana do użycia w danym pojeździe; takie oznaczenie będzie również odpowiednio umieszczone na odmierzaczu paliwowym na stacji paliw. Np. „E5” oznacza, że w pojeździe można stosować benzynę zawierającą do 5% etanolu, zaś „E10” - benzynę zawierającą do 10% etanolu. „E” dla “etanolu” to skrótowy sposób pokazania, jaki maksymalny poziom etanolu i/lub innych związków tlenowych może zawierać benzyna.
KWADRAT DLA OLEJU NAPĘDOWEGO
Informacja wewnątrz znaku odnośnie do zawartości biokomponentów w oleju napędowym oznaczona jest jako „Bxx”. “B” oznacza biodiesel, zaś „xx” to maksymalna ilość biodiesla dopuszczalna do użycia w danym pojeździe; takie oznaczenie będzie również odpowiednio umieszczone na odmierzaczu na stacji paliw. Np. „B7” oznacza, że w pojeździe można stosować olej napędowy zawierający do 7% biodiesla, zaś „B10” oznacza, że w pojeździe można stosować olej napędowy zawierający do 10% biodiesla. „B” dla „biodiesla” to skrótowy sposób pokazania, jaki maksymalny procentowy poziom biodiesla w postaci estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME) może zawierać olej napędowy, oznaczony danym znakiem.
ROMB DLA PALIW GAZOWYCH
Informacja wewnątrz znaku określa, czy pojazd może być napełniony wodorem (H2), sprężonym gazem ziemnym (CNG), skroplonym gazem ziemnym (LNG) lub gazem płynnym (LPG).