Szczególnie niebezpieczny jest trujący mleczaj wełnianka (Lactarius torminosus). Cechą rozpoznawczą mleczaja wełnianki jest pokryty wełnistymi kosmkami brzeg kapelusza. Poza tym miąższ wełnianki jest biały, a mleczko białe i piekące. Nie posiada także charakterystycznych dla rydza zatoczek na trzonie. Z kolei olszówka (Paxillus involutus) po uszkodzeniu nie wydziela pomarańczowego mleczka, które zielenieje, tylko staje się czerwonobrązowa.
Wielu grzybiarzy zadaje pytanie, czy warto jeść rydze?
Wartość odżywcza rydzów skumulowana jest w kapeluszach, które zawierają witaminy: A, B1, B2, C, D, PP i E. Grzyb zawiera także całkiem sporo soli mineralnych oraz żelazo, cynk, potas, jod, siarka, wapń, miedź, mangan i fluor. Rydze w 90 proc. składają się z wody, pozostałe 10 proc. to białka, węglowodany i tłuszcze.
Są niskokaloryczne - 100 g świeżych rydzów to tylko 40 kcal. Rydze, tak jak wszystkie grzyby, są ważnym źródłem błonnika, który odgrywa ważną rolę w procesie trawienia. Trzeba
Grzybem, który jest trochę podobny do muchomora, ale jest jadalny, smaczny i ma rozkoszny zapach, jest także czubajka kania, zwana także sową lub czubajem.
Owocniki czubajki kani spotkać możemy już w lipcu, występuje aż do października. Rośnie ona na brzegach lasów, najczęściej pod bukami, ale znajdziemy ją też na trawiastych polanach i zrębach, na łąkach, w parkach, czy też na poboczach szos. Ciekawostką jest to, że czubajka kania dzięki temu, że należy do rodziny pieczarkowatych, może również być specjalnie hodowana.
Głównymi cechami odróżniającymi czubajkę od muchomora są:
-
owocnik czubajki kani osiąga do 40 cm - jest wyższy niż muchomora;
-
trzon jest cieńszy i pusty w środku, jest cylindryczny, u dołu nie jest bulwiasto zgrubiały, co również odróżnia go od muchomora sromotnikowego;
-
pierścień na trzonie jest bardziej puszysty o podwójnej obwódce, a przede wszystkim ruchomy, poza tym w przeciwieństwie do muchomora ma charakter parasolowaty i opada w dół;
-
kapelusz jest większy niż muchomora, płaski z wystającym środkiem, pokryty dachówkowatymi łatkami, a środek jego górnej części jest jednolicie brunatny. Brzeg kapelusza zazwyczaj jest lekko postrzępiony, a jego spód jest gęsto wypełniony szerokimi, białymi lub kremowymi blaszkami, które nie dochodzą do trzonu;
-
miąższ czubajki kani zawsze jest biały i nie zmienia koloru pod wpływem uszkodzeń;
-
zapach czubajki określa się jako grzybowo-owocowy.
Czytaj dalej na następnej stronie...