Corocznie, późnym latem i jesienią polskie lasy przeżywają prawdziwe oblężenie zbieraczy grzybów. Mimo iż większość gatunków można kupić w sklepach, każdy marzy o własnoręcznym, pachnącym zbiorze. Jest to też doskonała okazja, by pobyć na łonie natury z rodziną i znajomymi. Grzyby to najchętniej zbierane w naszym kraju płody runa leśnego. Pamiętajmy jednak, by zbierać tylko te gatunki, co do których mamy pewność, iż nie są trujące.
Ogólna zasada początkujących grzybiarzy mówi, iż nie należy zrywać tych gatunków, które zamiast tzw. gąbki pod kapeluszem ma blaszki. W ten sposób unikniemy najgroźniejszych, gdyż śmiertelnych dla człowieka muchomorów: sromotnikowego (Amanita phalloides) oraz jadowitego (Amanita virosa).
Najbardziej pospolite gatunki jadalne, to borowik szlachetny (Boletus edulis), podgrzybek brunatny (Xerocomus badius), koźlarz grabowy (Leccinum carpini) oraz maślak zwyczajny (Suillus luteus). Grzyby te są cenione za wysokie walory smakowe i zapachowe. Świeże czy suszone, doskonale nadają się do sosów, zup i jako dodatki do potraw.
Karolina Prange w Ośrodku Edukacji Leśnej „Łysy Młyn” podczas zajęć z gimnazjalistami wzięła pod lupę różne gatunki grzybów.
W Polsce występuje aż 750 gatunków gołąbków. Wszystkie bardzo podobne do siebie, choć każdy inny. Białe, żółte, zielone, delikatnie różowe, krwiste, purpurowe lub intensywnie fioletowe. Nawet czarne kapelusze gołąbków czynią leśne poszycie podobnym do barwnych kobierców.
Jednym z gatunków jest jadalny gołąbek winny, nie polecany do suszenia ze względu na brzydki zapach, ale dobrze smakujący po smażeniu na blasze lub patelni. Gołąbek winny często jest mylony z gołąbkiem wymiotnym (Russula emetica). Różnica polega na tym, że trzon winnego jest różowy lub winny, a u wymiotnego biały. Blaszki gołąbka winnego po naciśnięciu przebarwiają się na czerwono lub brązowo, u wymiotnego pozostają niezmienne.
Kolejnymi grzybami wziętymi pod lupę były rydze. Mleczaj rydz (Lactarius deliciosus) to, jak wskazuje łacińska nazwa deliciosus, wyjątkowo smaczny grzyb. Doskonale smakuje smażony na maśle lub marynowany w occie. Jego potoczne nazwy również odzwierciadlają kulinarną wartość rydzów: rydz smaczny, ryżok, ryżyk, rydzek, rydz pański, rydzyk, rycek czy rydz prawdziwy.
Charakterystyczną cechą dla rydzów jest ich odbarwianie się blaszek, przy uciśnięciu, na zielono jak porysowane tuszem. Miąższ rydzów jest biały, ale na brzegach i pod skórką trzonu pomarańczowy. Po przekrojeniu grzyb wydziela mleczny pomarańczowo-czerwony sok, który szybko blednie i w końcu staje się zielony. Istnieje kilka gatunków mleczaja, część z nich jest trująca. Niestety, wyglądającą one podobnie do jadalnego.
Czytaj dalej na następnej stronie...