Dokarmianie ptaków zimą. Poznaj najczęstszych gości karmników

Udostępnij na Facebooku Udostępnij na Twitterze Dodaj do schowka

Pierwsze przymrozki przypomniały o dokarmianiu ptaków. Na osiedlach, w miejskich blokowiskach czy w zaciszu przydomowych ogrodów widać wywieszone słoniny i napełnione karmniki. Za Lasami Państwowymi prezentujemy sylwetki skrzydlatych gości zimowych stołówek.

Najlepiej widoczna cecha odróżniająca gatunki to owalna biała plama na karku, która znajduje się z tyłu głowy sosnówki. Plamki tej na próżno szukać u bogatki, która ma całą głowę czarną. Drugą rzucającą się w oczy różnicą jest szaropłowy spód bez czarnego krawata.
 

Ogólnie sosnówka sprawia wrażenie szarej. Ołowianoszary grzbiet nie kontrastuje tak mocno z białym paskiem pokrywowym. Dodatkowo sosnówka posiada drugi, mniejszy biały pas na średnich pokrywach naskrzydłowych.
 

Sosnówka, mimo swoich niewielkich rozmiarów, skrywa tajną broń. W momencie zaniepokojenia stroszy malutki czubek na głowie, przypominający kolec. Prócz niej tylko sikora czubatka posiada taki twór, jednak jest on dużo większy i zawsze widoczny.  
 

Najbarwniejszymi przedstawicielami rodziny są bogatka i modraszka (Cyanistes caeruleus).
 

Modraszki nie da się pomylić z innym gatunkiem. Wielkością jest zbliżona do sosnówki, a rysunek głowy składa się z unikalnego czarnego paska przechodzącego od dzioba przez oko aż na kark oraz błękitnej czapeczki na białej głowie. Spód jest równie charakterystyczny, jaskrawożółty z szaroczarnym podłużnym paskiem na brzuchu. Pasek nie dochodzi jednak do głowy, zaczyna się właściwie pod piersią, zatem w żadnym wypadku nie można pomylić go z krawatem bogatki.
 

Prócz błękitnej głowy skrzydła modraszki (lotki, pokrywy) są również w odcieniach błękitu. Cecha odróżniająca płcie również jest związana z barwą niebieską. Czapeczka, zwane potocznie u sikory modraszki berecikiem jest jaskrawoniebieska u samców i matowoniebieska u samic.
 

Natomiast u młodych osobników czapeczka jest całkowicie matowa, pozbawiona wyraźnego błękitnego zabarwienia. Podobnie jak w przypadku sikory bogatki, tak i u modraszki młode ptaki można odróżnić po żółtym policzku, który nie jest do końca zamknięty czarną przepaską.
 

Zachowanie modraszki jest również bardzo charakterystyczne – jest ona żwawa, a podczas żerowania często zwisa z gałązek do góry nogami.
 

Warto opisać także dwa rodzynki w rodzinie sikorek, które spędzają sen z powiek nawet ornitologicznym wyjadaczom. To gatunki bliźniacze, czyli sikora uboga i sikora czarnogłówka.
 

Bliźniaki są naprawdę trudne do odróżnienia, sprawę komplikuje szereg form pośrednich, zwłaszcza kumulujących się w Europie Środkowej. Oprócz bowiem nominatywnych gatunków Poecile palustris (uboga) i Poecile montanus (czarnogłówka) wyróżniamy podgatunki z Wysp Brytyjskich (dresseri – uboga, kleinschmidti – czarnogłówka) oraz ze Skandynawii, Europy Wschodniej i Rosji (loennbergi, borealis – czarnogłówka).

Czytaj dalej na następne stronie...

Poprzednia strona 1 2 3 Czytaj dalej

---

---

Tagi:

ptaki + Polska + brzozy + wróble + sikorki + dokarmianie ptaków +

Monitoruj tagi

źródło: Gospodarz.pl/Lasy Państwowe foto: Lasy Państwowe/Antoni Kasprzak