Jednorazowe odszkodowanie powypadkowe. Skala i koszt wypadków w gospodarstwach rolnych

Rolnikom i domownikom objętym w KRUS ubezpieczeniem wypadkowym, chorobowym i macierzyńskim, którzy doznali stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, a także członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek takiego zdarzenia, przysługuje jednorazowe odszkodowanie powypadkowe. Przyznanie odszkodowania jest uwarunkowane przede wszystkim spełnieniem definicji wypadku w rozumieniu przepisów art. 11 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Z odmową świadczenia musi się liczyć każdy, kto spowodował wypadek umyślnie, albo sam w znacznym stopniu przyczynił się do niego z powodu rażącego niedbalstwa lub innych okoliczności, wyszczególnionych w art. 10 przywołanej ustawy. Świadczenie powypadkowe przyznawane jest na wniosek osoby zainteresowanej. Indywidualny wymiar zasiłku powypadkowego odpowiada procentowemu uszczerbkowi na zdrowiu albo śmierci poszkodowanego w skutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, ustalanemu w wewnętrznym postępowaniu orzeczniczym.

W KRUS zasiłek powypadkowy jest finansowany wyłącznie ze środków Funduszu Składkowego. Podmiot ten nie korzysta z gwarancji Skarbu Państwa. Podstawą funkcjonowania Funduszu Składkowego są bowiem składki od rolników, wymierzane im  na dwa odrębne rodzaje ubezpieczenia, w tym na samofinansujące się ubezpieczenie wypadkowe, chorobowe i macierzyńskie.

Miesięczną składkę na to ubezpieczenie ustala - na jeden lub na kilka kolejnych kwartałów - Rada Ubezpieczenia Społecznego Rolników, a wymiar składki ogłasza Prezes Kasy w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski”.

Rada Rolników, korzystając ze swoich ustawowych uprawnień do sprawowania nadzoru nad stanem finansów Funduszu Składkowego, może również wnioskować do ministra właściwego do spraw rozwoju wsi i rolnictwa o podwyższenie wysokości jednorazowego odszkodowania powypadkowego. Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników w art. 13 ust. 5 stanowi, że jeżeli nie określono wysokości jednorazowego odszkodowania w sposób, jak przedstawiony wyżej, wynosi ono 66 proc. emerytury podstawowej za każdy jeden procent orzeczonego stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Jak zmieniała się wysokość tego parametru, ilustruje zestawienie:
 

Czytaj dalej na następnej stronie...