Rozszerzenie ochrony celnej UE na subsydiowany biodiesel pochodzący ze Stanów Zjednoczonych

Od początku 2007 roku opłacalność produkcji biodiesla w Unii Europejskiej była wielokrotnie naruszana przez mocno dotowany biodiesel ze Stanów Zjednoczonych (znany jako B99). W marcu 2009 roku, za prawnymi działaniami EBB, władze UE odpowiedzialne za handel wprowadziły obszerne ograniczenia w imporcie amerykańskiego biodiesla poprzez cła anty-dumpingowe i wyrównawcze, które mają zastosowanie przez 5 lat od powzięcia decyzji w tej sprawie. Europejskie cła częściowo wpłynęły na stabilizację sytuacji na rynku unijnym stwarzając lepsze warunki sprawnego konkurowania wspólnotowym producentom. Nie mniej jednak, przemysł biodiesla UE wciąż nękany był przez import taniego biodiesla z USA w związku z obchodzeniem wprowadzonych barier wyrównawczych. W marcu 2009 roku wskazano, że następuje duży import biodiesla z Kanady pochodzącego oryginalnie ze Stanów Zjednoczonych, jak również ma miejsce eksport sztucznie stwarzanych na potrzeby importu do UE mieszanek o mniej niż 20% zawartości biodiesla (np. B19), których nie obejmowały przyjęte w 2009 roku bariery celne.

Za skargą EBB Komisja Europejska zainicjowała śledztwo w sierpniu 2010 roku, które wykazało, że skutki naprawcze ceł wprowadzonych od marca 2009 spowodowały zmianę ilości jak i cen amerykańskiego B19 i mieszanek o niższym dolewie, jak również dowiedziono i imporcie biodiesla z USA przez porty kanadyjskie. Śledztwo KE dodatkowo wykazało, że taki proceder nie miał żadnych konkretnych powodów ani usprawiedliwienia natury ekonomicznej, z wyjątkiem chęci uniknięcia płacenia istniejących ceł antydumpingowych obowiązujących w Unii Europejskiej. W związku z powyższym Rada UE postanowiła o:

- rozszerzeniu z mocą wsteczną obowiązywania ceł anty-dumpingowych i wyrównawczych na import biodiesla wysyłanego do UE z Kanady. W tym przypadku obowiązywać ma najwyższa stawka 409,2 euro/tonę;

- rozszerzeniu z mocą wsteczną obowiązywania ceł anty-dumpingowych i wyrównawczych na import wszystkich mieszanek biodiesla poniżej 20% (B19, B7). Dla amerykańskich firm, których działalność była badana podczas śledztwa w 2009 roku obowiązywać będzie indywidualna stawka połączona od 213,8 do 409,2 euro/tonę, natomiast dla pozostałych podmiotów obowiązywać będzie najwyższa stawka 409,2 euro/tonę stosowana proporcjonalnie do procentowej zawartości biodiesla w mieszance.

Ponadto, rozporządzenie zatwierdzone przez Radę UE zakończyło śledztwo w sprawie importu przez Singapur, również zainicjowane w sierpniu 2010 roku, które wykazało, że przeważająca większość eksportowanego z tego kraju biodiesla do Unii Europejskiej faktycznie została tam wyprodukowana.

Źródło: http://www.kib.pl