| Autor: redakcja1

I wiesz, co jesz - miód (cz.3 z 3)

Zgodnie z zapowiedzią w trzeciej części miodowych opowieści, chcielibyśmy przedstawić zastosowanie miodu w kosmetyce. Przyjrzymy się także niektórym przepisom kulinarnym, w których wykorzystuje się miód oraz miodom pitnym.

I wiesz, co jesz - miód (cz.3 z 3)

 
W zależności od doprawienia brzeczki miody pitne można podzielić na:
  • naturalne – produkowane są jedynie poprzez rozcieńczenie miodu wodą.
  • owocowe – dodaje się do brzeczki naturalny sok owocowy lub sok owocowy ze spirytusem i razem poddaje się fermentacji, czy też kiedy miód jest mniej lub bardziej wystały dodaje się wina owocowego.
  • chmielone – do brzeczki dodaje się chmiel i poddaje procesowi fermentacji.
  • korzenno-ziołowe – najczęściej brzeczkę przyprawia się cynamonem, imbirem, goździkami, migdałami, jałowcem, wanilią, miętą, pieprzem czy innymi ziołami lub przyprawami korzennymi.
Poza tym, ze względu na stopień rozcieńczenia wyróżnia się:
  • półtoraki – składają się z 1 litra miodu pszczelego (1,4 kg) rozcieńczonego 0,5 litrem wody. Są najmocniejsze oraz najsłodsze i posiadają 16-18% alkoholu. Ich dojrzewanie trwa najdłużej, czyli około 10 lat, a barwa jest bursztynowa.
  • dwójniaki – sporządzono je z 1 litra miodu z dodatkiem 1 litra wody, przy czym dojrzewają przez 4-5 lat. Mają łagodny smak i zawierają około 16% alkoholu.
  • trójniaki – na 1 litr miodu przypadają 2 litry wody, a okres potrzebny do dojrzewania to 1-2 lata. Posiadają 13% alkoholu.
  • czwórniaki – składają się z 1 litra miodu i 3 litrów wody, a zawartość w nich alkoholu to około 16%
Miody pitne można również podzielić na:
  • sycone – są to miody warzone, a więc brzeczka jest gotowana przed fermentacją. Niestety w tym przypadku część substancji zapachowych traci swoje właściwości, ale za to smak takiego miodu jest znacznie lepszy, a czas fermentacji krótszy.
  • niesycone – miód jest rozpuszczany w naturalny sposób w letniej wodzie, ale bez gotowania brzeczki. Istnieje zatem obawa iż wraz z fermentacją brzeczki mogą rozwijać się także wszelkiego rodzaju drobnoustroje czy dzikie drożdże.
Miody pitne można podawać z dodatkiem plasterka cytryny czy pomarańczy w temperaturze pokojowej, a także z przyprawami na gorąco podczas mroźnych wieczorów. Należy je przechowywać w pozycji leżącej w ciemnych i chłodnych pomieszczeniach, gdzie temperatura nie przekracza 5-10 st. C.
 
Poza typowymi miodami pitnymi istnieją również wina miodowe, nalewki z miodu oraz piwa miodowe. Oczywiście można je kupić lub spróbować samemu zrobić w domowym zaciszu. Oto najciekawsze przepisy jakie udało nam się pozyskać.
 
Miód pitny
 
Składniki:
  • 3 l miodu płynnego
  • 20 dag szyszek chmielu
  • drożdże
  • woda
  • obwarzanek
Wykonanie: miód należy rozpuścić w 15 litrach wody i trzymać go w ciepłym miejscu przynajmniej przez dobę do momentu uzyskania jednolitego płynu, przy tym często go mieszając. Następnie przygotowaną ciecz przelać do garnka uprzednio przecedzając przez gazę. Gotować do momentu wyparowania połowy płynu, uzupełnić zimną wodą i dalej gotować w ten sposób do powtórnego osiągnięcia niniejszego poziomu cieczy. Jednakże przy powtórnym rozpoczęciu gotowania trzeba w wywarze umieścić płócienny woreczek z szyszkami chmielowymi. Uzyskując więc odpowiednią ilość mieszanki przelać do dębowej beczułki i odstawić do wystygnięcia. Jeśli ciecz będzie miała letnią temperaturę to należy dodać posmarowany drożdżami i pokrojony obwarzanek.
 
Tak przygotowaną brzeczkę pozostawić do fermentacji przynajmniej na 12 dni, tj. aż do momentu gdy piana zrobi się czarna. Następnie przelać płyn przez gazę i wlać do pasteryzowanej beczki dębowej i zakorkować. Odstawić do leżakowania.

Czytaj dalej na następnej stronie...


Tagi:
źródło: