W związku z tym, udostępniane są dotacje dla przedsiębiorstw przetwarzających i wprowadzających do obrotu produkty rolne. Na ten cel w budżecie UE na lata 2007-2013 przeznaczono kwotę 5,6 mld euro. Do tego dochodzą środki krajowe, dzięki którym łączna wysokość środków publicznych sięga 9 mld euro.
W ramach unijnych działań kraje UE są zobowiązane do sporządzenia programów rozwoju obszarów wiejskich, dostosowujących pomoc UE do potrzeb tych państw za pomocą określonych w nich celów krajowych i regionalnych oraz określających zakres działania, aby zapewnić wydajne wykorzystanie finansowania. Jednakże jak ustalili kontrolerzy w procesie planowania ustanowiono jedynie cele ogólne, z których nie wynikało, w jaki sposób finansowanie ma zwiększyć wartość dodaną produktów rolnych czy poprawić konkurencyjność rolnictwa. Pomimo braku szczegółowości tych programów, Komisja je jednak zatwierdziła.
Kontrola dotyczyła sześciu krajowych i regionalnych programów rozwoju obszarów wiejskich, wybranych głównie ze względu na ich skalę, gdyż były to programy realizowane w Hiszpanii (Kastylia i León), we Francji , Włoszech (Lacjum), na Litwie, w Polsce i w Rumunii.
Kontrolerzy UE ustalili, że państwa członkowskie nie ukierunkowują finansowania na projekty, które wymagają wsparcia ze środków publicznych. W związku z tym, istnieje ryzyko, że działanie 123 stanie się ogólną subwencją dla przedsiębiorstw inwestujących w przetwórstwo spożywcze, a ponadto że nastąpi zakłócenie konkurencji, a i tak już ograniczone środki publiczne będą marnowane.
Do przedsiębiorstw zajmujących się przetwórstwem spożywczym trafia prawie 20% środków UE przeznaczonych na poprawę konkurencyjności rolnictwa, jednak w procesie monitorowania i oceny nie gromadzi się informacji na temat wartości dodanej czy skutków dla konkurencyjności rolnictwa. W wyniku stosowania obecnych rozwiązań nie można uzyskać informacji niezbędnych do wykazania, czy finansowanie doprowadziło do osiągnięcia zamierzonych celów, ani też zwiększyć skuteczności i wydajności tego finansowania na lata 2014-2020.
Zdaniem Jana Kinšta członka Trybunału odpowiedzialnego za sprawozdanie, państwa członkowskie nie identyfikują w sposób wyraźny obszarów, w których występuje potrzeba dofinansowania, ani też nie ustanawiają konstruktywnych celów. Komisja powinna zatwierdzać jedynie programy zawierające takie cele, w przeciwnym przypadku działanie 123 może stać się jedynie rodzajem subwencji dla przedsiębiorstw zajmujących się przetwórstwem spożywczym.