Wigilia. Obrzędy i tradycje

Wigilia w Polsce to jeden z najpiękniejszych dni w roku, który na stałe do naszej tradycji wszedł dopiero w XVIII wieku. To czas pełen magii, miłości i radości. A stół wigilijny jest najważniejszym miejscem w domu. To wokół niego, kiedy na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka, dzielimy się opłatkiem, składamy sobie z głębi serca życzenia, śpiewamy kolędy i zasiadamy do wieczerzy wigilijnej. Zapraszamy do zapoznania się z obrzędami i tradycjami wigilijnymi, które na łamach strony Lubuskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego zamieściły Urszula Wilczyńska i Wiesława Matyka.

Wigilia. Obrzędy i tradycje

Łamanie się opłatkiem

Jest najważniejszym i kulminacyjnym momentem wieczerzy wigilijnej i nawiązuje do uczt pierwszych chrześcijan, organizowanych na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Zwyczaj ten oznacza również wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i uczy, że należy podzielić się nawet ostatnim kawałkiem chleba. W ten wieczór nie zapominano  o zwierzętach gospodarskich, które dostawały od swego gospodarza opłatek.


Śpiewanie kolęd

Nieodłączną częścią wieczoru wigilijnego było i jest do dzisiaj wspólne śpiewanie kolęd. Pieśni opowiadających o narodzeniu Jezusa mamy w polskiej tradycji bardzo dużo. Najstarsze sięgają czasów średniowiecza. Ich wprowadzenie, a potem upowszechnienie zawdzięczamy prawdopodobnie franciszkanom.

Szopki

W Polsce pojawiły się bardzo wcześnie, zapewne już w czasach średniowiecza. Początkowo inscenizowane w kościołach szopki były niezwykle proste, pozostawały też wierne przekazom ewangelicznym. W wieku XIX powstały różne regionalne formy polskich szopek bożonarodzeniowych. Najbardziej znane i najciekawsze są szopki krakowskie, których architekturę wzoruje się na zabytkowych budowlach Krakowa. Szopki krakowskie stawały się często teatrzykami lalek, w których na miniaturowych scenkach podświetlanych świecami pojawiały się najrozmaitsze ruchome figurki.

Dzisiaj bożonarodzeniowe szopki buduje się we wszystkich polskich kościołach.


Prezenty gwiazdkowe

Powszechna praktyka wzajemnego obdarowywania się prezentami (zwłaszcza dzieci) związana była pierwotnie z kultem i życiorysem św. Mikołaja, biskupa diecezji Bari (Włochy), wielkiego jałmużnika żyjącego w IV wieku. Jego niezwykła hojność i troska o biednych stały się symbolem i uosobieniem miłości każdego bliźniego. Właśnie w okresie świąt bożonarodzeniowych znalazła swoje logiczne uzasadnienie i to już w średniowieczu. Dzisiejszą tradycję wręczania świątecznych prezentów zawdzięczamy Marcinowi Lutrowi, który w 1535 roku domagał się, aby protestanci zaniechali zwyczaju „św. Mikołaja", a prezenty dawali swoim dzieciom jako dar samego „Dzieciątka Jezus". Z czasem wszystkie kraje chrześcijańskie, także katolickie przyjęły tę praktykę. Jednakże ślad dawnej tradycji biskupa - św. Mikołaja nadal rozpoznajemy w postaci tzw. gwiazdora ubranego w szaty biskupie, z mitrą i pastorałem, względnie nazywanego wprost Santa Claus (kraje anglosaskie), czy Sinterklaas (Holandia). To on w Wigilię Bożego Narodzenia przynosi gwiazdkowe prezenty, to nadal nasi milusińscy ze swoją dziecięcą wiarą piszą do niego listy.

Pasterka

Wieczór wigilijny kończymy pasterką - mszą odprawianą w kościołach dokładnie o północy. Zgodnie z tradycją upamiętnia ona przybycie do Betlejem pasterzy i złożenie przez nich hołdu nowo narodzonemu Mesjaszowi. Zwyczaj sprawowania bożonarodzeniowej liturgii nocnej wprowadzono w Kościele już w drugiej połowie V wieku. Do Polski dotarł on więc być może razem z chrześcijaństwem.

Czytaj dalej na następnej stronie...



Tagi:
źródło: