Niższy eksport zbóż na świecie

Globalny eksport zbóż

Według danych USDA opublikowanych w listopadowym raporcie globalny eksport zbóż w skali świata w tym sezonie wyniesie 344 mln ton, a więc o 7,2% - 27 mln ton mniej niż w minionym sezonie. W związku z tym, popyt na zboża ze strony importerów będzie o tyle samo mniejszy w porównaniu do zeszłego sezonu. W przypadku wysyłki pszenicy, prognozy mówią o 154,9 mln ton, czyli to spadek o 11,8% w odniesieniu do poprzedniego sezonem, a w przypadku zbóż paszowych – na 147,6 mln ton, a więc o 15,7 mln ton mniej niż sezon wcześniej.

Niższa produkcja pszenicy w Ameryce Północnej

Niemniej jednak, można zauważyć spore obniżenie się produkcji pszenicy w krajach Ameryki Północnej – a zwłaszcza w USA i Kanadzie. Rzeczywiście zdaniem USDA, w obecnym sezonie USA zmniejszy eksport pszenicy z 32 mln ton do 24 mln ton, a zatem o 21,4%, a Kanada – z 23,2 mln ton do 22 mln ton - o 5,3%. Ponadto utrzymująca się aprecjacja dolara amerykańskiego działa niekorzystnie na wywóz. Wprawdzie uczestnicy rynku spodziewają się osłabienia pozycji konkurencyjnej USA w eksporcie, w szczególności jeśli chodzi o pszenicę, to jednak nie oznacza to automatycznie wzrostu wysyłki z krajów Unii w skali sezonu.

Eksport zbóż z UE

Według danych KE przedstawionych w bilansie z końca października 2014 roku, unijny eksport zbóż jest oceniany na 37,29 mln ton w stosunku 43,5 mln ton sezon wcześniej. Wywóz pszenicy miękkiej Komisja prognozuje na 28 mln ton w odniesieniu do niemal 30 mln ton w sezonie 2013/2014. Nie przewiduje się więc zwiększenia się unijnej wysyłki zbóż, w tym pszenicy miękkiej, a raczej jej obniżkę w porównaniu z zeszłym sezonem. Pomimo tego, taki wynik wspólnotowej sprzedaży należy uznać za wysoki.

Z kolei należy wyraźnie podkreślić, iż bardzo istotnym faktem mogącym powodować roszady w gronie unijnych dostawców są słabe wyniki produkcji pszenicy pod kątem jakościowym we Francji, będące wynikiem letnich deszczy.
 
Francja jest liderem w produkcji i wysyłce pszenicy w Unii. W obecnym sezonie niskie parametry jakościowe francuskiego ziarna dają możliwość pozostałym dostawcom z UE na konkurowanie o kluczowe rynki zbytu, które były tradycyjnie zaopatrywane przez ten kraj. Na tej konfiguracji mogą skorzystać takie kraje jak: Polska, Niemcy i kraje bałtyckie.