PERMAS 250 COMBI EC - owadobójczy środek firmy Prof-Pest DDD

W koszyczkach kwiatowych egzotycznego złocienia dalmatyńskiego (chryzantemy) Pyrethrum cinerariaefolium występują duże ilości pyretryny, alkaloidu o skomplikowanej strukturze, który roślina specjalnie wytwarza w celu ochrony przed owadami zawiązujących się, a potem dojrzewających nasion. Owadobójcze właściwości pyretryny znane są od dawna. Już na początku XIX wieku z wysuszonych i dokładnie zmielonych koszyczków kwiatowych uzyskiwano tzw. „proszek perski”, który powszechnie stosowano do zwalczania pcheł i wszy. Dopiero w 1924 r. H. Staudinger i L. Ružička poznali skomplikowaną strukturę cząsteczki pyretryny, która wchodzi w skład owadobójczego proszku lub ekstraktu z koszyczka kwiatowego złocienia.

Pyretryna I: R = CH3
Pyretryna II: R = CO2CH3

W celu pozyskiwania suszonych koszyczków kwiatowych na skalę komercyjną w latach 20-tych XX w. zostały założone uprawy złocienia w Kenii i górzystych terenach innych państw Afryki Wschodniej. Do dziś złocień dalmatyński jest uprawiany nie tylko w Kenii, ale także w Australii. Kenia dostarcza 70% światowej produkcji naturalnej pyretryny, a przy jej pozyskiwaniu zatrudnionych jest przynajmniej 3,5 tysiąca rolników.

Naturalna pyretryna ulega szybkiemu rozpadowi (biodegradacji) na świetle i pod wpływem tlenu, dlatego „proszek perski” szybko tracił swoje właściwości owadobójcze. Z tego powodu nie znalazł szerokiego zastosowania w ochronie budynków mieszkalnych i inwentarskich przed szkodnikami.

W latach 60-tych XX w. w wielu laboratoriach wysiłek badawczy został skierowany w celu poznania pochodnych pyretryny. Poszukiwano takich związków, które są bardziej trwałe niż naturalna pyretryna. W 1965 r. Japończycy, a w 1967 r. Anglicy zsyntetyzowali analogi i pochodne naturalnej pyretryny – pyretroidy, które są bardziej aktywne biologicznie i odporne na działanie promieni słonecznych. Pyretroidy do szerszego zastosowania w ochronie roślin i higienie sanitarnej weszły w 1979 r., stopniowo wypierając insektycydy z grupy chlorowanych węglowodorów i terpenów, a także insektycydy fosforoorganiczne i karbaminiany.

Mechanizm toksycznego działania pyretroidów na szkodniki jest podobny do DDT i dlatego zaliczane są one do neurotoksyn, które natychmiastowo wywołują u owadów i roztoczy podniecenie, wyczerpanie i śmierć (paraliż ciała).

Czytaj dalej na następnej stronie...