Wśród krajów UE Polska zajmuje pierwsze miejsce w produkcji kapusty i marchwi, trzecie w produkcji cebuli i ogórków, czwarte w produkcji kalafiorów i siódme, w produkcji pomidorów polowych.
Specjalnie dla producentów warzyw podczas czwartej edycji TSW przygotowano kilkanaście wykładów. Problematyka seminarium dotyczyła zarówno kwestii związanych z uprawą warzyw pod osłonami (w szklarniach i tunelach foliowych), jak i w gruncie. Podczas wykładów omówiono nowe trendy w szklarniowej produkcji pomidorów oraz problematykę doświetlania upraw, a także zagadnienia związane z ochroną przez atakiem groźnego wirusa mozaiki pepino. Do plantatorów papryki i sałaty skierowano prelekcje poświęcone zapobieganiu chorobom i skażeniom mikrobiologicznym oraz zwalczaniu ich skutków oraz zasadom efektywnego odżywiania roślin.
Bardzo ciekawe wystąpienie dotyczyło odżywiania warzyw gruntowych z wykorzystaniem nawozów z dodatkiem substancji biostymulujących. Prelegent przedstawił pełen program nawożenia dedykowany warzywom. Najwięcej czasu w swoim wystąpieniu poświęcił roślinom kapustnym, gdyż należą one do jednej z ważniejszych grup warzyw uprawianych w naszym kraju i mają wysokie wymagania pokarmowe, zarówno co do makro, jak i mikroskładników, zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu i formowania plonu. Kalafior i brokuł, oprócz wysokich wymagań pokarmowych, mają dodatkowo również duże wymagania glebowe.
Każdy niedobór składników pokarmowych w roślinie powoduje większe lub mniejsze nieprawidłowości w jej wzroście i rozwoju, w przebiegu procesów biochemicznych i fizjologicznych zachodzących w jej organizmie. W zależności od wielkości niedoboru i momentu w którym wystąpił, będzie on powodował większe lub mniejsze straty w plonie, zarówno co do jego wielkości, jak i jakości. Całkowity brak niektórych składników pokarmowych w okresie wegetacji, albo ich ostry niedobór, może wręcz spowodować zahamowanie wzrostu i rozwoju roślin, albo ich silny niedorozwój lub może mocno ograniczyć ich plonowanie. Generalnie braki azotu i magnezu, a także siarki, będą powodowały ograniczenia we wzroście i rozwoju roślin, na skutek ograniczeń w syntezie aminokwasów i biosyntezie białek oraz te dwa pierwsze – osłabienie intensywności fotosyntezy. Niedobory fosforu, będą powodowały ograniczenia we właściwym funkcjonowaniu energetycznym rośliny, z uwagi na jego udział w procesach transformacji energii. Przy niedoborze siarki będzie miał miejsce wzrost podatności roślin na stresy. Braki wapnia, mogą spowodować złe wykształcenie ścian komórkowych i plazmatycznych, a co za tym idzie, obniżenie ich stabilności i wytrzymałości oraz odporności roślin na szkodliwe działanie czynników zewnętrznych. Niedobory azotu w kapuście głowiastej powodują, że główki są małe, niedorośnięte, a plon jest obniżony. Brak boru powoduje, że młode liście sercowe grubieją, sztywnieją, stają się kruche, a ich wzrost jest silnie zahamowany. Przy znacznym niedoborze tego składnika, najmłodsze liście i wierzchołki wzrostu całkowicie zamierają, co sprawia że rośliny nie zawiązują główek w ogóle. Podobnie jest przy przedłużającym się niedoborze manganu.
Czytaj dalej na następnej stronie...