WVZ: Unia powinna płacić za przechowywanie cukru

W sezonie 2015/2016 produkcja cukru pozakwotowego ma wynieść prawie 6,4 mln ton, co jest największą ilością od reformy sektora z 2006 roku. Poza tym, ceny cukru na świecie są aktualnie najmniejsze od sześciu lat, co sprawia, że import jest atrakcyjny. Takie działania mają być niezbędne, by sektor mógł pozytywnie przejść transformację, jaka czeka go w październiku 2017 roku, kiedy zostaną zniesione w UE kwoty produkcyjne na cukier i izoglukozę.

WVZ uważa, że jeżeli UE nie chce przekroczyć limitu eksportu WTO, który wynosi 1,37 mln ton rocznie, to powinien zostać uruchomiony mechanizm przechowalnictwa z dopłatami, przez co UE miałaby płacić za magazynowanie cukru, żeby zdjąć go z rynku. Należy również zawiesić opłatę produkcyjną.

Niemiecka propozycja jest ciekawa. Podobne mechanizmy funkcjonują w innych sektorach rolno-spożywczych UE, przy czym w tym roku ruszyły dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, ten instrument stosuje się także w odniesieniu do masła czy odtłuszczonego mleka w proszku. Sytuacja w sektorze cukru jest na tyle trudna i niepewna, gdyż ceny spadają, a kwoty zostaną zniesione, że podobna decyzja nie powinna budzić kontrowersji. UE musi również jakoś zagospodarować nadwyżki, bo ich obecność w sezonie 2016/2017 może okazać się bardzo problematyczna dla sektora.

W praktyce opłaty produkcyjne służyły historycznie finansowaniu dopłat eksportowych. Od 2008 roku UE nie dopłaca jednak do wywozu cukru w tradycyjnej postaci i znajdującego się w towarach przetworzonych. W tym sensie opłaty produkcyjne nie mają obecnie racji bytu.

Przekroczenie limitu wywozu WTO wydaje się niemożliwe. Z drugiej strony Indie wprowadziły aktualnie dopłaty wysyłkowe na poziomie krajowym i stanowym, a były krajem, który ponad dekadę temu skarżył UE do WTO o subsydiowanie eksportu cukru. Po dopłaty sięgnął ostatnio również Pakistan.