Z zapisu § 13 ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobów realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wynika, że „Pomoc, o której mowa w ust. 1, pomniejsza się o 50%, jeżeli w dniu wystąpienia szkód w uprawach rolnych lub uprawach w szklarniach lub w tunelach foliowych co najmniej 50% powierzchni upraw w gospodarstwie rolnym lub dziale specjalnym produkcji rolnej, z wyłączeniem łąk i pastwisk, nie było ubezpieczonych co najmniej od jednego z ryzyk, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3. "
W związku z tym, że straty dotyczą dwóch lat gospodarczych tj. 2019/2020 oraz 2020/2021 rolnicy składają dwa odrębne wnioski o szacowanie strat- pierwszy dotyczący niezebranych płodów rolnych (np. buraka cukrowego, kukurydzy) i drugi-dotyczący nowych zasiewów ozimych. O ile w pierwszym przypadku logiczne wydaje się wykazanie spełnienia warunku ubezpieczenia min. 50% upraw poprzez zawarte polisy jesienią ubiegłego roku oraz wiosną tego roku, to w przypadku nowych zasiewów brak jest takiej możliwości.
Nowe zasiewy uległy zniszczeniu w okresie gdy polisy nie mogły zostać zawarte lub nie obowiązywały (dotyczy to upraw w trakcie wschodów lub w okresie trwania karencji ubezpieczeniowej) a także nie obejmowały całego gospodarstwa, np. ze względu na planowane zasiewy wiosenne.
Należy dodać, że ustawa z dn. 7.07.2005 r. o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich, która nakłada obowiązek ubezpieczenia upraw reguluje termin jego spełnienia w art. 10c ust. 2. „Obowiązek ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, uważa się za spełniony, jeżeli od dnia 1 lipca roku następującego po roku, za który rolnik uzyskał płatności bezpośrednie, w okresie 12 miesięcy, ochroną ubezpieczeniową objęte jest co najmniej 50% powierzchni upraw, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt. 1, od co najmniej jednego ryzyk wymienionych w ust. 1.”
Czytaj dalej na następnej stronie...