Przedwynikowe szacunki produkcji siana łąkowego w 2013 r.

Przedłużająca się zima nie spowodowała szkód na trwałych użytkach zielonych. Ich stan po zimie był dobry. Wiosenna wegetacja roślin rozpoczęła się później ale przebiegała bez zakłóceń.

Dobrze rozkrzewione trawy z końcem kwietnia weszły w fazę strzelania w źdźbło, a częste majowe opady deszczu sprzyjały bujnemu i dynamicznemu wzrostowi roślinności łąkowej. Do zbioru pierwszego pokosu siana łąkowego przystąpiono miejscami w trzeciej dekadzie maja, jednak występujące na przełomie maja i czerwca intensywne i ulewne deszcze spowodowały, że sprzęt pierwszego pokosu siana przeciągnął się aż do pierwszej dekady lipca. Nadmierne uwilgotnienie kompleksów łąkowych i często obserwowany brak dostępu do nich spowodowany nieprzejezdnymi, rozmokłymi drogami dojazdowymi utrudniały lub uniemożliwiały terminowe prowadzenie sianokosów. Przerośnięta ruń łąkowa wylegała, podgniwała i pleśniała, co miało niekorzystny wpływ na jakość - znaczne pogorszenie wartości paszowej siana. Z łąk koszonych w późniejszym terminie zbierane siano było słabej jakości z powodu zwłóknienia i małej zawartości białka. Deszczowa pogoda utrudniała dosuszanie siana, dobre były natomiast warunki odrostu roślinności na trwałych użytkach zielonych.

Po okresie intensywnych opadów deszczu nastąpił okres utrzymujących się prawie miesiąc niekorzystnych dla roślinności łąkowej warunków agrometeorologicznych. Mała ilość opadów, zwłaszcza w centralnej i wschodniej części kraju oraz bardzo wysokie temperatury powietrza nie sprzyjały odrostowi runi. Na te niekorzystne warunki meteorologiczne nałożyło się dodatkowo opóźnienie sprzętu I pokosu traw. Sprzęt mocno przestarzałej runi powodował, że jej odrost był powolny. Poziom nawożenia łąk pod II pokos, podobnie jak w latach ubiegłych był niski. Jego brak lub sporadyczne nawożenie wynikało głównie z faktu ewentualnie niskiej efektywności zabiegu przy występującym słabszym uwilgotnieniu gleby. Zakłócenia w przyrastaniu biomasy II pokosu skutkowały lokalnie opóźnieniem terminu jego sprzętu. Rejonami obserwowano również, że drugi pokos na znacznych powierzchniach łąk trwałych wypasano, ze względu na słabe odrastanie runi na pastwiskach.

W związku z niezbyt korzystnymi warunkami atmosferycznymi dla odrostu runi pod II pokos, można spodziewać się zwiększenia powierzchni łąk dwukośnych (półintensywnych).

Plony II pokosu traw łąkowych w przeliczeniu na siano oceniono na 16,7 dt/ha, natomiast zbiory z łąk trwałych wyniosły w przeliczeniu na siano około 4,2 mln t.