Przygotowanie pól pod zasiewy ozimin na jesieni 2012 r. było utrudnione z powodu przesuszenia gleby. Niedobór wilgoci w glebie utrudniał wykonywanie jesiennych prac polowych, tj. orek przedsiewnych i siewów ozimin. Siewy zbóż ozimych oraz rzepaku i rzepiku ozimego przeprowadzano jednak na ogół w optymalnych terminach agrotechnicznych.
- podaje Główny Urząd Statystyczny we wstępnym szacunku głównych ziemiopłodów rolnych i ogrodniczych w 2013 roku. Zapraszamy do zapoznania się z ostatnim elementem raportu GUS przygotowanego przez Departament Rolnictwa Głównego Urzędu Statystycznego.
Do połowy października zakończono rozpoczęte we wrześniu siewy żyta i pszenżyta, a do końca drugiej dekady miesiąca pszenicy ozimej. Dobre warunki termiczne oraz znaczna poprawa warunków wilgotnościowych gleby w październiku sprzyjały wschodom, wzrostowi i rozwojowi ozimin. Oziminy wysiane w październiku stopniowo wschodziły, a te wysiane we wrześniu pod koniec października zaczęły się krzewić. Utrzymująca się w listopadzie wysoka jak na tę porę roku temperatura powietrza i gleby podtrzymywała wegetację i stwarzała dobre warunki dla wzrostu i rozwoju ozimin. Występujące w ciągu miesiąca okresy z wahaniami dobowej temperatury powietrza sprzyjały hartowaniu roślin. Na początku grudnia znaczne ochłodzenie spowodowało zahamowanie procesów życiowych roślin. Rośliny w końcowej fazie jesiennego wzrostu były dobrze wyrośnięte i rozkrzewione, a przed wejściem w okres zimowego spoczynku odpowiednio zahartowane.
Stan zasiewów zbóż ozimych pod zbiory 2013 r. przed wejściem w stan zimowego spoczynku oceniono jako dobry. Przebieg pogody w grudniu, styczniu, lutym i marcu nie stwarzał większych zagrożeń dla zimujących upraw, choć okresowo występowały duże spadki temperatury powietrza. Notowane w grudniu spadki temperatury powietrza przy powierzchni gruntu dochodzące do – 25ºC, w styczniu do –30ºC, a w lutym i marcu do –15ºC dzięki zalegającej dość grubej pokrywie śnieżnej, nie spowodowały nadmiernego wychłodzenia gleby na wysokości węzła krzewienia roślin.
W marcu i w pierwszej dekadzie kwietnia na obszarze całego kraju nadal zalegała pokrywa śnieżna i trwała zimowa przerwa w wegetacji. Ruszenie wegetacji roślin ozimych i trwałych użytków zielonych nastąpiło dopiero na początku drugiej ekady kwietnia i było opóźnione w porównaniu do terminów średnich wieloletnich o około 3 tygodnie. W drugiej dekadzie kwietnia w wielu rejonach kraju przystąpiono do siewów zbóż jarych, rozpoczęto sadzenie ziemniaków oraz siew buraków cukrowych, a w trzeciej dekadzie miesiąca siew kukurydzy uprawianej na zielonkę i na ziarno. Uwilgotnienie wierzchniej warstwy gleby na początku okresu wegetacyjnego zabezpieczało potrzeby wodne roślin.
Czytaj dalej na następnej stronie...
źródło: Gospodarz.pl/GUS, foto:
Gospodarz.pl