Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. m.in. nakazała krajom członkowskim wyznaczenie terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie związkami azotu pochodzącego ze źródeł rolniczych lub objęcie całego kraju programem działań. Polska dopiero w 2017 podjęła decyzję o wprowadzeniu programu działań na terenie całego kraju (99,8% zlewisko wód Bałtyku).
Przykład obliczenia sumy azotu działającego:
Dane: rolnik pod kukurydzę zastosuje wiosną 30 t obornika z obory płytkiej od bydła opasowego powyżej 1 roku życia oraz 140 kg N w nawozach mineralnych na glebie średniej:
Obliczenie ilości azotu działającego (Nd) = Nd z obornika + Nd z gleby + Nd z nawozów mineralnych
Nd z obornika = 30 t/ha x 2,7 kg N/t x 0,4 = 32 kg N/ha
Nd z gleby = 62 kg N/ha x 0,6 = 37 kg N/ha
Nd z nawozów mineralnych = 140 kg N/ha
Suma azotu działającego = 32 kg N/ha + 37 kg N/ha + 140 kg N/ha = 209 kg N/ha
Sumaryczna ilość azotu działającego (209 kg/ha) jest mniejsza od maksymalnej wartości, która wynosi: 240 kg N/ha. Obliczenia wskazują, że rolnik nie musi zmniejszać dawki azotu w nawozach mineralnych.
Gdyby rośliną był np.: burak cukrowy, dla którego wartość Nd z nawozów mineralnych wynosi 180 kg N/ha, wtedy rolnik musiałby zmniejszyć ilość azotu mineralnego, o co najmniej 9 kg N/ha.
źródło: Gospodarz.pl/WODR/Krystian Pacławski foto:
Gospodarz.pl/DK