Poważka, Poryś i Podskok - żubry z Gołuchowa mają już imiona

Żubry z Gołuchowa mają już imiona

– Żubry hodowane w zagrodach koniecznie muszą być nazwane, wymaga tego regulacja Księgi Rodowodowej Żubrów, ewidencji wszystkich żyjących na świecie osobników – wyjaśnia dr inż. Benedykt Roźmiarek, dyrektor ośrodka oraz przewodniczący czteroosobowego jury. I dodaje, że szukanie imion dla młodych to nie tylko obowiązek, ale też przyjemność.

- Nazwanie żubrów rodzi wiele emocji zarówno wśród osób, które zgłaszają propozycje, jak i wśród załogi. W tym roku pod obrady jury zostały wzięte aż 284 imiona – mówi.

Wszystkich nadesłanych propozycji było 515. Część z nich została już wykorzystana przez Księgę Rodowodową Żubrów, dlatego wyeliminowano je w pierwszym etapie konkursu. Zgodnie z regulaminem imiona powinny być oryginalne i „niepowtarzalne”.

Powinny też rozpoczynać się od liter „Po” – symboli rozpoznawczych białowieskiej linii żubrów. – Poryś i Poważka w swoich nazwach zawierają gatunki zwierząt występujące w lasach, Podskok nawiązuje do skoczności żubrów. Nie każdy wie, że ten największy ssak polskich lasów, który z pozoru wydaje się ociężały, może przeskoczyć szeroki strumień lub 1,5-metrowy płot – tłumaczą pracownicy ośrodka.

Uroczyste nadanie imion żubrom już 19 listopada

Zwycięzcami tegorocznego konkursu są Magdalena Marczak (Podskok), Joanna Warszewska (Poryś) oraz Kamil Kwieciński (Poważka). Wezmą oni udział w uroczystym nadaniu imion, które odbędzie się w zagrodzie Z 19 listopada o godz. 11.00. Laureaci będą w tym dniu honorowymi gośćmi ośrodka, otrzymają nagrody i zwiedzą park-arboretum oraz muzealne wystawy.

Konkurs jest świetną zabawą. Organizowany rokrocznie cieszy się dużą popularnością. Jest też zachętą do zgłębiania wiedzy na temat żubra – chronionego gatunku umieszczonego na liście zwierząt ginących i zagrożonych w „Czerwonej Księdze Zagrożonych Gatunków” IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów) oraz w „Polskiej czerwonej księdze zwierząt”. Obecnie światowa populacja żubra liczy blisko 5 tys. osobników, z których 1300 zamieszkuje w Polsce – kraju, który odegrał wielką rolę w ratowaniu tego gatunku od zagłady.