Miedziak sosnowiec (Chalcophora mariana) swoją nazwę zawdzięcza miedzianemu połyskowi czarnego chitynowego pancerza. Dzięki niemu trudno pomylić go z innymi owadami. Także kształt ciała oraz wielkość są bardzo charakterystyczne, jego wielkość waha się od 20 do 32 mm.
Miedziaki są bardzo ruchliwe i ostrożne. Zwykle wygrzewają się na leżącym drewnie sosnowym, a przy najmniejszym zagrożeniu ratują się ucieczką. Aby im się dobrze przyjrzeć trzeba wybrać się do lasu w pochmurne dni, wtedy są bardziej ospałe i dają się wziąć w ręce. Chrząszcze te są widoczne na powierzchni aż do lipca.
Larwy rozwijają się w martwym drewnie sosnowym lub świerkowym. Najczęściej w pniakach lub innych fragmentach mających kontakt z ziemią.
Owady dorosÅ‚e skÅ‚adajÄ… jaja w tunelach wydrążonych w drewnie. Po okoÅ‚o dwóch tygodniach wylÄ™gajÄ… siÄ™ z nich larwy, których rozwój może trać nawet sześć lat. Choć mogÅ‚oby siÄ™ wydawać, że odżywiajÄ… siÄ™ tylko drewnem, do ich rozwoju niezbÄ™dne sÄ… substancje wytwarzane przez zasiedlajÄ…ce martwe drewno grzyby. Przepoczwarczenie nastÄ™puje w kolebkach znajdujÄ…cych siÄ™ tuż pod powierzchniÄ… gleby.
Przez leÅ›ników uważany za sprzymierzeÅ„ca, ponieważ pomaga w rozkÅ‚adzie drewna. JeÅ›li jednak zasiedli drewno konstrukcyjne majÄ…ce kontakt z glebÄ… (np. sÅ‚upy, podkÅ‚ady kolejowe) uznaje siÄ™ go za szkodnika.