Miód drahimski zarejestrowany jako chronione oznaczenie geograficzne

Miód drahimski jest miodem pszczelim nektarowym. Pod nazwą „miód drahimski” może być sprzedawanych pięć różnych miodów: gryczany, rzepakowy, wrzosowy, lipowy oraz wielokwiatowy w postaci płynnej (patoka), kremowanej lub skrystalizowanej (krupiec). Miód ten zbierany jest na terenie gmin Czaplinek, Wierzchowo, Barwice, Borne Sulinowo oraz Nadleśnictwa Borne Sulinowo, które są położone na Pojezierzu Drawskim (woj. zachodniopomorskie). Nazwa „miód drahimski” pochodzi od nazwy „Drahim” pierwotnej nazwy miejscowości Stare Drawsko, gdzie wytwarzany jest miód drahimski. Obszar ten odznacza się silniejszymi wpływami oceanicznymi w porównaniu z klimatem innych rejonów Polski, a sąsiedztwo Bałtyku wpływa na ocieplenie zim i ochłodzenie okresu letniego. 

Do specyficznych cech miodu drahimskiego należą: niski poziom HMF (hydroksymetylofurfuralu), wysoka zawartość cukrów redukujących oraz pyłku przewodniego. Ponadto, w miodzie drahimskim występują pyłki unikatowych roślin reliktowych i endemicznych. Szczególną cechą miodu wielokwiatowego jest bogate zróżnicowanie składu pyłków (udział żadnego z pyłków nie przekracza 35%), co wpływa na jego walory smakowe.

Grupa producencka miodu drahimskiego, czyli Stowarzyszenie Producentów Miodu Drahimskiego, wybrała Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych oraz jednostki certyfikujące – COBICO Sp. z o.o., BIOCERT MAŁOPOLSKA Sp. z o.o. i TÜV Rheinland Polska Sp. z o.o. jako organy kontrolne przewidziane do przeprowadzania kontroli zgodności procesu produkcji ze specyfikacją.