Ponadto słabość systemów kontroli celnych w państwach członkowskich, które nie zapobiegają nadużywaniu preferencyjnych taryf przez importerów, powoduje straty w dochodach UE.
Preferencyjne uzgodnienia handlowe obejmują wymianę handlową pomiędzy UE i 180 krajami i terytoriami. Wartość towarów importowanych do UE na mocy tych uzgodnień wyniosła ponad 242 mld euro, co stanowiło 14% importu do UE - stwierdził Baudilio Tomé Muguruza, członek Trybunału odpowiedzialny za to sprawozdanie. Handel przynosi korzyści gospodarcze zarówno UE, jak i jej krajom partnerskim, a także wspomaga zrównoważony rozwój i walkę z ubóstwem w krajach rozwijających się. Preferencyjne uzgodnienia handlowe są podstawowym instrumentem polityki handlowej UE, ale należy nimi zarządzać w sposób ostrożny, tak aby zabezpieczyć interesy UE.
Preferencyjne uzgodnienia handlowe umożliwiają partnerom handlowym stosowanie preferencyjnych warunków we wzajemnej wymianie handlowej. W przypadku wzajemnych preferencji ogranicza się bariery taryfowe w celu zwiększenia wymiany handlowej, wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i korzyści dla konsumentów po obu stronach. W drodze porozumień jednostronnych UE przyznaje preferencje, aby umożliwić krajom rozwijającym się beztaryfowy dostęp do rynku UE i tym samym przyczynić się do walki z ubóstwem i promowania zrównoważonego rozwoju.
Komisja jest odpowiedzialna za negocjowanie preferencyjnych uzgodnień handlowych, ocenę ich skutków gospodarczych, społecznych i środowiskowych oraz nadzorowanie ich wdrażania przez państwa członkowskie i kraje partnerskie. Główną odpowiedzialność za dopilnowanie, by z preferencyjnych warunków korzystali jedynie uprawnieni do tego importerzy ponoszą organy celne państw członkowskich.
Czytaj dalej na następnej stronie...