LP: Realizacja odszkodowań dla rolników to konieczność zatrudnienia 400 osób i wypłaty 200 mln zł odszkodowań

Projekt ustawy nakłada na LP nie tylko odpowiedzialność finansową za szkody łowieckie, ale też merytoryczną. Zgodnie z nim, leśnicy zajmowaliby się również szacowaniem szkód łowieckich, utrzymywali bieżący kontakt z wojewodami w tym zakresie (powiadamianie o terminie oględzin i szacowania, przesyłanie protokołów), a dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych pełniliby w pewnym zakresie rolę organów podatkowych (w kwestii ryczałtu wpłacanego przez dzierżawców obwodów łowieckich).

Wypełnianie wspomnianych obowiązków, w szczególności szacowanie szkód łowieckich, wymaga posiadania gruntownej wiedzy z zakresu agrotechniki, agronomii (m.in. technologii prowadzenia upraw, gatunków i odmian roślin uprawnych, uprawy gleby, nawożenia). Leśnicy, jakkolwiek gruntownie wykształceni i doświadczeni w swoim zawodzie, nie posiadają kwalifikacji do tego, by zajmować się zupełnie inną dziedziną i szacować straty w uprawach rolnych.

Dodatkowo, średnia liczba szkód łowieckich zgłaszanych obecnie w skali kraju to ok. 60 tys. rocznie. Konieczność obsługi tylu szkód wymagałaby zatrudnienia i przeszkolenia setek nowych osób, które zajmowałaby się wyłącznie tym (podczas wcześniejszych prac nad nowelizacją prawa łowieckiego eksperci wyliczyli, że planowane wtedy szacowanie szkód przez wojewodów wymagałoby utworzenia w ich urzędach dodatkowych 374 etatów).

W ocenie Lasów Państwowych, jeśli brak u myśliwych dostatecznej wiedzy i kwalifikacji był dotąd jednym z najczęstszych powodów ich konfliktów z rolnikami w toku szacowania szkód łowieckich, to przerzucenie tego obowiązku na leśników w żaden sposób nie rozwiąże problemu. Zdanie leśników, znacznie rozsądniej byłoby ocenę strat w uprawach powierzyć np. Ośrodkom Doradztwa Rolniczego, które rozlokowane są na terenie całego kraju, posiadają odpowiednią strukturę organizacyjną i wykształconą w potrzebnym zakresie kadrę.