Po spadku cen skupu kurcząt brojlerów w drugiej połowie 2012 roku, w styczniu i lutym br. odnotowano ich znaczący wzrost, który był odzwierciedleniem popytu na mięso kurcząt oraz konsekwencją okresowo mniejszej podaży tego mięsa na rynku krajowym.
W 2012 r. dobra koniunktura na rynku mleczarskim spowodowała, że pomimo znaczącego wzrostu towarowej produkcji mleka, jego ceny utrzymały się na relatywnie wysokim poziomie.
Duży popyt zagraniczny na wołowinę oraz wysokie ceny żywca wołowego w innych krajach Unii Europejskiej spowodowały, że pomimo okresowych spadków, w 2012 r. ceny skupu żywca wołowego w Polsce nadal wykazywały tendencję wzrostową.
W dniach od 1 do 7 marca 2013 roku wzrosły ceny ćwierćtuszy wołowych i tuszek kurcząt patroszonych, a ceny półtusz wieprzowych oraz indyków spadły.
Po dużych zawirowaniach z przełomu marca i kwietnia, wywołanych kwartalnym raportem USDA, notowania zbóż, zwłaszcza amerykańskich, ustabilizowały się. Kukurydza na CBOT (seria najbliższa) od poniedziałku powoli, lecz systematycznie zyskiwała na wartości i tym samym podrożała w skali tygodnia o blisko 5%.
W dniach od 1 do 7 kwietnia 2013 roku wzrosła cena żywca wołowego, indyczego i wieprzowego.
Kontrakty terminowe na soję i rzepak zakończyły piątkową sesję na lekkich plusach. Także w skali całego tygodnia dominowały wzrosty kontraktów futures, szczególnie na amerykańską soję (również zboża). Najbliższa seria soi podrożała w Chicago w piątek o niespełna 1% zyskując jednocześnie blisko 4% w tydzień.
Na wysokość krajowych cen skupu żywca wieprzowego do września 2013 roku będą miały wpływ przede wszystkim ceny wieprzowiny w Unii Europejskiej oraz kurs złotego wobec euro.
W dniach od 1 do 7 kwietnia 2013 roku w Polsce spadła cena jęczmienia paszowego, żyta konsumpcyjnego i pszenicy konsumpcyjnej, a cena kukurydzy w omawianym czasie wzrosła.
Bariera krajowego popytu na wieprzowinę oraz spadek cen w państwach będących głównymi unijnymi eksporterami wieprzowiny spowodowały, że od listopada 2012 r. również w Polsce ceny skupu trzody chlewnej spadały.
Czwartkową sesję notowania oleistych po obu stronach Atlantyku zamknęły na lekkich plusach. Największy ruch w górę spośród omawianych towarów odnotowała chicagowska soja, która w majowym kontrakcie podrożała o ok. 0,7%. Najbliższe serie na rzepak w Paryżu i jego odpowiednik w Winnipeg solidarnie zamknęły handel na 0,4% plusie.
W kończącym się tygodniu notowania kontraktów terminowych na zboża ustabilizowały się po bardzo dużych zawirowaniach z przełomu marca i kwietnia, zwłaszcza na rynku amerykańskim.
W roku gospodarczym 2012/2013 przewidywane globalne zapotrzebowanie na zboża jest większe od światowej produkcji. W związku z tym zapasy końcowe ulegną zmniejszeniu (wg USDA o 10%).
