Wysokość plonów buraków cukrowych ocenia się na 636 dt/ha, czyli niżej od ubiegłorocznych o 3%. Zbiory buraków cukrowych prognozuje się na 14 mln t, a więc to o 4% więcej od uzyskanych w 2016 r.
Siewy buraków cukrowych rozpoczęto pod koniec marca, a zakończono w drugiej dekadzie kwietnia. Wschody roślin były wyrównane. Chłodny koniec kwietnia i początek maja, a także nadmiar opadów deszczu w tym czasie spowolniły przejściowo wzrost roślin oraz utrudniały terminowe wykonywanie prac pielęgnacyjnych i zabiegów odchwaszczających.
Przebieg warunków pogodowych od połowy maja do końca sierpnia sprzyjał wegetacji buraków cukrowych. Intensywne opady deszczu we wrześniu doprowadziły do nadmiernego uwilgotnienia gleby na plantacjach buraka, a lokalnie również do podtopień. Nadmierne uwilgotnienie gleby w końcowej fazie wegetacji spowodowało przyrost masy korzeni buraków cukrowych, ale także przyrost korzeni przybyszowych, spadek polaryzacji i utrudniony zbiór.
W wielu rejonach kraju, a w szczególności w północnej jego części pojawiły się poważne problemy ze zbiorem buraków z pól. Wjazd kombajnów na pola często był utrudniony, a czasem nawet niemożliwy, w związku z tym wiele plantacji buraków cukrowych znajdujących się na podmokłych polach, przede wszystkim na glebach cięższych może zostać niezebrana. Pojawiały się problemy z terminowością dostaw buraków do cukrowni, a nadmiar wilgoci powodował wysoki stopień zanieczyszczeń korzeni.