Wyszukaj termin związany z rolnictwem

---

Maniok jadalny

Dodano: 2011-02-09

---

Maniok jadalny (Manihot esculenta Crantz), nazywany także maniokiem gorzkim lub podpłomyczem najużyteczniejszym – gatunek rośliny uprawnej należący do rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae). Pochodzi z Brazylii.

Morfologia

Pokrój

Krzew o wysokości do 3 m.

Liście

Długoogonkowe, o sercowatodłoniastych, 3-7-klapowych blaszkach. Na górnej stronie są ciemnozielone, na spodniej sinozielonkawe z nabiegłymi pomarańczowo nerwami.

Kwiaty

Drobne, brudnożółte, zebrane w grono. Są rozdzielnopłciowe; kwiaty męskie mają 10 pręcików, żeńskie 1 słupek.

Owoc

Wąskooskrzydlona torebka zawierająca drobne, eliptyczne, białoszare, ciemno nakrapiane nasiona.

Bulwy

Częścią użytkową są bulwy korzeniowe o długości 30-60 cm, grubości 10 cm i ciężarze do 25 kg. Są one brązowe z zewnątrz, wewnątrz białe lub żółtawobiałe. Zawierają 20-40% skrobi, do 5% cukru i do 2% białka. W stanie surowym są trujące, ponieważ występuje w nich glikozyd manihotoksyna, który łatwo przechodzi w silnie trujący kwas pruski. Właściwości trujące giną po ugotowaniu, upieczeniu lub wysuszeniu i wówczas bulwy mogą być spożywane bezpośrednio lub w różny sposób przyrządzone.

Gatunki podobne

Maniok słodki (Manihot dulcis (Gmel.) Pax) jest blisko spokrewnionym gatunkiem, którego bulwy zawierają mniej manihotoksyny, jest więc mniej trujący i nadaje się do bezpośredniego spożycia.

Zastosowanie

• Roślina uprawna : Główne rejony uprawy: Brazylia, Boliwia, Paragwaj, Meksyk, Madagaskar, Indie, Malezja, Nowa Gwinea, Wyspy Samoa oraz cała Afryka na południe od Sahary. Najważniejsza i najpospolitsza roślina uprawna tropikalnej Ameryki, Afryki i Azji, stanowiąca pożywienie 2/3 ludności tych obszarów. Jej uprawę zaczęli 3000 lat p.n.e. Indianie brazylijscy. W XVI wieku trafił do Afryki, później do Indonezji. Stał się odpowiednikiem ziemniaka w strefie klimatu umiarkowanego.

• Sztuka kulinarna : Ze zmielonych lub startych bulw otrzymuje się masę, która po wysuszeniu i prażeniu jest mielona. Powstająca w ten sposób mąka (tzw. kassawa) służy do wypieku chleba, sporządzania i przyprawiania różnych potraw oraz przerabia się ją na alkohol. Z masy powstałej ze zmielenia bulw otrzymuje się także mączkę skrobiową zwaną tapioką. Używa się jej do wyrobów cukierniczych i do sporządzania dietetycznych potraw skrobiowych.

• Liście spożywa się jako warzywo. Sok mleczny gotowany z dodatkiem pieprzu jest przyprawą kuchenną, a z nasion otrzymuje się olej.

Przypisy

1. ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-11-26].

Bibliografia

1. Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4. 

Źródło Wikipedia

---

Tagi powiązane z tym hasłem:
warzywa, encyklopedia rolnicza, warzywa korzeniowe