Światowe ceny żywności nadal rosły w listopadzie

Wśród grup towarów (subindeksów) w listopadzie najbardziej wzrosły ceny zbóż i nabiału, a tylko nieznacznie cukru. Spadły natomiast ceny mięsa i olejów roślinnych w stosunku do października.

Indeks cen zbóż FAO był w listopadzie o 3,1% wyższy niż miesiąc wcześniej i 23,2% powyżej analogicznego miesiąca ubiegłego roku. Silny popyt przy ograniczonej podaży (zwłaszcza pszenicy wyższej jakości) nadal podnosił ceny pszenicy piąty miesiąc z rzędu, do najwyższego poziomu od maja 2011 r. Potencjalnie obniżona jakość trwających zbiorów w Australii w wyniku przedwczesnych deszczy i niepewności w sprawie potencjalnych zmian środków eksportowych w Federacji Rosyjskiej również udzieliły wsparcia. Wśród zbóż gruboziarnistych międzynarodowe ceny jęczmienia nadal rosły ze względu na ograniczone dostawy i skutki uboczne z rynków pszenicy. Ceny eksportowe kukurydzy nieznacznie wzrosły w listopadzie, opierając się na szybkim tempie sprzedaży z Argentyny, Brazylii i Ukrainy, podczas gdy sezonowa presja podażowa ograniczała ceny eksportowe ze Stanów Zjednoczonych.

Indeks cen olejów roślinnych FAO spadł w listopadzie o symboliczne 0,2% (+9,6% miesiąc wcześniej) z historycznego szczytu zaliczonego w październiku. W stosunku do rekordowego poziomu zarejestrowanego w poprzednim miesiącu. Niewielki spadek odzwierciedlał nieco niższe wartości dla oleju sojowego i rzepakowego, podczas gdy notowania oleju palmowego pozostały praktycznie niezmienione. Międzynarodowe ceny oleju palmowego utrzymały swoją stabilność w listopadzie, a presję spadkową związaną z rosnącymi obawami o wpływ ponownego wzrostu przypadków COVID-19 w dużej mierze równoważy wsparcie wynikające z przewidywanego spowolnienia produkcji w głównych krajach produkujących. Jeśli chodzi o oleje sojowy i rzepakowy, światowe ceny spadły umiarkowanie, w dużej mierze złagodzone przez racjonowanie popytu. Tymczasem niższe ceny ropy naftowej zaważyły ​​również na cenach oleju roślinnego.

Indeks cen produktów mlecznych FAO odnotował w listopadzie największy wzrost, który wyniósł 3,4% w porównaniu z poprzednim miesiącem. W skali roku indeks ten zyskał 19,1%. Międzynarodowe notowania cen masła i mleka w proszku gwałtownie wzrosły trzeci miesiąc z rzędu, napędzane przez ograniczony światowy eksport i uszczuplone zapasy, ponieważ dostawy spadły w kilku dużych krajach produkujących mleko w Europie Zachodniej, zbiegając się z niższymi niż oczekiwano produkcja w Oceanii. Silny globalny popyt importowy utrzymywał się pomimo wysiłków kupujących w celu zabezpieczenia dostaw natychmiastowych w oczekiwaniu na zacieśnienie rynków, zwiększając dalszą presję na wzrost cen, pomimo niepewności rynkowej dotyczącej popytu w najbliższym czasie spowodowanej rosnącymi ograniczeniami społecznymi związanymi z COVID-19.

Indeks cen cukru FAO wzrósł w listopadzie o 1,4% po jednorazowym spadku w październiku. Ceny międzynarodowe cukru są o prawie 40% wyższe niż rok temu. Listopadowe odbicie notowań cen cukru było spowodowane głównie wyższymi cenami etanolu, które zachęciły do ​większego wykorzystania trzciny cukrowej do produkcji tego biopaliwa w Brazylii, największym światowym eksporterze cukru. Dodatkowym wsparciem dla światowych cen cukru był silniejszy światowy popyt importowy, wywołany niższymi kosztami transportu. Ogólnie jednak presja na wzrost światowych cen cukru była ograniczona przez duże dostawy z Indii oraz pozytywne perspektywy dla eksportu cukru przez Tajlandię.

Indeks cen mięsa FAO wyniósł 109,8 pkt w listopadzie, co oznacza spadek miesięczny o 1,0% (spadkowy 4 miesiąc z rzędu). Ceny międzynarodowe mięsa są nadal o 17,6% powyżej poziomu sprzed roku. W listopadzie międzynarodowe notowania wieprzowiny spadły piąty miesiąc z rzędu, czemu sprzyjały mniejsze zakupy Chin, zwłaszcza z Unii Europejskiej. Notowania cen owiec również gwałtownie spadły z powodu zwiększonych dostaw na eksport, głównie z Australii. Tymczasem międzynarodowe ceny mięsa wołowego pozostały stabilne, ponieważ niższe notowania brazylijskiego mięsa zostały zrekompensowane wyższymi wartościami eksportu australijskiego, odzwierciedlającymi niską sprzedaż bydła rzeźnego w warunkach dużego popytu na odbudowę stada. Ceny mięsa drobiowego były również w dużej mierze stabilne, ponieważ światowe dostawy wydawały się wystarczające do zaspokojenia popytu, pomimo ograniczeń po stronie podaży,zwłaszcza niedobory kontenerów transportowych i ptasia grypa w Europie i Azji.