Jednakże to na ile biogospodarka będzie sprawnie działać, zależy od dynamiki funkcjonowania sektorów rolnictwa i leśnictwa. Aby można było w pełni wykorzystać jej potencjał, musi ona pozostać priorytetem UE. Niezbędna jest w tym celu także dostępność spójnych środków oraz finansowanie - również w ramach w przyszłej WPR. Dla rolników, właścicieli lasów i ich spółdzielni to warunek konieczny, by mogli oni zwiększać swój wkład. W tym kontekście plan zaproponowany przez Komisję jest dobry, jednak zdaniem Copa-Cogeca jeszcze wiele rzeczy należy w nim poprawić.
Według Copa i Cogeca ważne jest objęcie tym planem działania marnotrawienia żywności jako jednego z kluczowych elementów. Należy zatem postawić jasną granicę między tym, czego da się uniknąć, a czego nie. Unii Europejskiej potrzebne są spójne ramy prawne, wsparcie gospodarcze dopasowane do jej potrzeb oraz podejmowanie decyzji w oparciu o dowody naukowe, by rolnictwo znalazło się w centrum gospodarki o obiegu zamkniętym, a rolnicy mieli oni dostęp do szerszego zestawu narzędzi oraz innowacji (biologicznych, technologicznych i społecznych). Europa potrzebuje kompleksowego podejścia opartego na porozumieniu zainteresowanych stron, by gromadzić niesprzedaną, niespożytą żywność, a także żywność niezdatną do spożycia i przekazywać ją wytwórniom pasz, biopaliw czy biogazu.
Rolnictwo jest kluczowym sektorem, koniecznym do ograniczania luk w łańcuchu żywnościowym oraz sprawienia, że społeczeństwo będzie funkcjonować zgodnie z zasadami gospodarki o obiegu zamkniętym Copa i Cogeca wyrażają zadowolenie z tego, że Komisja uznała, że usuwanie dwutlenku węgla z atmosfery przy pomocy zrównoważonej gospodarki leśnej i rolnictwa sprzyjającego pochłanianiu CO2 przez glebę powinno być podstawą celów w zakresie neutralności klimatycznych. Zdaniem Copa i Cogeca ramy prawne regulujące certyfikację usuwania dwutlenku węgla w oparciu o porządny i przejrzysty system rozliczania pochłoniętego CO2 mogłyby zapewnić jasność rolnictwu i leśnictwu w perspektywie długoterminowej. Jednakże uważamy również, że wyników w zakresie zrównoważoności nie powinno się ustalać na podstawie metod wyliczania śladu środowiskowego produktów (PEF). W tej chwili mechanizm doradztwa stron zainteresowanych w ramach PEF nie jest wyważony, jeżeli chodzi o uwzględnianie poglądów wszystkich stron zainteresowanych. Ponadto we wszystkich metodach oceny śladu zrównoważoności powinny być brane pod uwagę efekty zewnętrzne takie jak pochłanianie dwutlenku węgla, różnorodność biologiczna czy zarządzanie zasobami wodnymi. W tym kontekście dalsze prace Komisji z zakresie usuwania dwutlenku węgla z atmosfery są niezbędne.