Pszenica po pszenicy. Jak walczyć ze zgorzelą podstawy źdźbła

Zgorzel podstawy źdźbła pszenicy

Z roku na rok obserwujemy coraz silniejsze jej nasilanie się, co w ocenie Anny Rogowskiej spowodowane jest wzrastającym udziałem zbóż w strukturze zasiewów oraz uproszczeniami zmianowania. Bardzo podatna na tę chorobę jest pszenica, która często uprawiana jest w monokulturze. Do tej pory nie udało się wyhodować odmian odpornych na ten patogen. Skromna jest też paleta środków chemicznych przeznaczonych do ograniczania tej groźnej choroby. Jej objawy występujące głównie na korzeniach i dolnych częściach źdźbła mogą utrudniać poprawną identyfikację z uwagi na podobieństwo niektórych symptomów wywołanych zupełnie innymi patogenami. Utrudnia to właściwą ocenę sytuacji i skuteczność zabiegów stosowanych w jej zwalczaniu czy rozprzestrzenianiu.

Angielska nazwa tej choroby – take-all (zabiera wszystko) opisuje jej szczególną szkodliwość i destrukcyjny wpływ na plon. Pierwsze wzmianki o tej chorobie, która potrafi zniszczyć całe zasiewy pszenicy na skutek gnicia systemu korzeniowego pochodzą z Australii z XIX wieku. W Wielkiej Brytanii od lat 30. XX wieku odnotowywano epidemiczne wybuchy tej choroby. Miały one miejsce między innymi w: 1948, 1979 czy 1987 roku. Nie do końca znane i poznane są przyczyny wybuchów tych epidemii. Utożsamia się je głównie ze zmianami w systemach uprawy zbóż oraz zaniechaniu stosowania płodozmianu. W Polsce badania nad nią rozpoczęto w połowie ubiegłego wieku.

Aktualnie udział zbóż w strukturze zasiewów jest wysoki, wynosi około 70%. Brak jest dokładnych danych dotyczących wielkości areału pszenicy uprawianej w monokulturze lub po jęczmieniu, czyli po niekorzystnych przedplonach. Niewątpliwie jednak, z uwagi na relatywnie wysoką opłacalność produkcji pszenicy w stosunku do innych upraw, jej uprawa w monokulturze staje się coraz częściej praktykowana.


Czytaj dalej na następnej stronie...