Jednym z groźniejszych gatunków owadów żerujących na plantacjach rzepaku jest słodyszek rzepakowy. W skrajnych przypadkach szkody spowodowane przez tego szkodnika mogą obniżyć plony nawet o kilkadziesiąt procent.
W strategii przeciwdziałania odporności owadów ważnym elementem jest unikanie preparatów, które oparte są o związki, na które owady łatwo się uodparniają. Rotacja jest ważnym elementem prawidłowo prowadzonej ochrony upraw. Jest ona niezwykle ważna w sytuacji narastającego zjawiska uodporniania się szkodników na masowo stosowane substancje aktywne. Prawidłowo prowadzona polega na naprzemiennym stosowaniu preparatów pochodzących z różnych grup chemicznych, o odmiennym mechanizmie oddziaływania na szkodnika. Należy rotować substancje aktywne, a nie nazwy preparatów – środki o różnych nazwach mogą zawierać te same substancje aktywne.
Daną substancję aktywną powinno się stosować na tej samej uprawie tylko jeden raz w sezonie, z jednej grupy chemicznej należy wybierać substancje aktywne, które wykazują największą skuteczność w stosunku do słodyszka, termin zabiegu należy dostosować do momentu przekroczenia przez szkodnika progu ekonomicznej szkodliwości, wystąpienia najbardziej wrażliwej na uszkodzenia fazy rozwoju rośliny, przewidywanych temperatur i opadów.
Wszystkie insektycydy należy stosować w dawkach zalecanych przez producenta, zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania. Zbyt niskie dawki selekcjonują szybko populacje o średnim stopniu odporności, natomiast zbyt duże powodują wykształcenie odporności o stopniu bardzo silnym. W przypadku wystąpienia odporności należy powiadomić pracowników Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Ośrodków Doradztwa Rolniczego, w celu określenia zakresu zjawiska i opracowania strategii zwalczania.
Generalnie w zwalczaniu słodyszków na plantacjach rzepaku zaleca się naprzemienne stosowanie preparatów z grupy neoinikotynoidów, pyretroidów, związków fosforoorganicznych oraz innych. Aktualnie jest to bardzo trudne do zrealizowania, gdyż Komisja Europejska w 2013 roku wprowadziła zakaz stosowania trzech substancji aktywnych z grupy neonikotynoidów. Producenci rzepaku nie mogą stosować insektycydów opartych o chlotianidynę, tiametoksam i imidachlopryd – popularnych preparatów stosowanych w ochronie rzepaku. Dobór odpowiedniego insektycydu w tej uprawie jest coraz trudniejszy.
źródło: Gospodarz.pl/Anna Rogowska, foto:
Gospodarz.pl