Zobacz również tu

Poznaj produkty

| Autor: redakcja1

Nawożenie w gospodarstwie ekologicznym

Zasadniczym powodem zubażania gleby w składniki pokarmowe jest ich wywożenie z gospodarstwa wraz ze sprzedawanymi płodami rolnymi. Najwięcej gleba traci kiedy zbywane są produkty roślinne. Straty składników pokarmowych, głównie azotu powodowane są wymywaniem go z warstwy uprawnej gleby. Aby utrzymać żyzność gleby, a co więcej, ją poprawić, należy dostarczyć jej pożywienia, czyli nawozów.

Nawożenie w gospodarstwie ekologicznym
Podstawowymi nawozami w gospodarstwie ekologicznym są komposty, obornik i nawozy zielone. Można też w ograniczonym zakresie stosować gnojówkę. Nawozy te powinny być wytworzone we własnym gospodarstwie, ale dozwolony też jest ich zakup. Można je kupić od innego rolnika ekologicznego, bądź z gospodarstw konwencjonalnych prowadzonych tradycyjnymi metodami (nie przemysłowymi).
 
O ile z przeprowadzonego bilansu, opartego na analizie gleby okaże się, że dalej brakuje w niej składników pokarmowych, dopuszcza się stosowanie uzupełniająco niektórych handlowych nawozów organicznych i mineralnych (bez badań gleby nie można stosować nawozów).
 
Obornik
 
Obornik jest najczęściej stosowanym nawozem. Wartość jego zależy od gatunku zwierząt, systemu żywienia, rodzaju ściółki a także od sposobu jego przechowywania. Przechowywanie wiąże się zawsze ze stratami węgla (C) i azotu (N). Stratom obornika można zapobiec poprzez składowanie go w niskich, długich pryzmach i ograniczanie dopływu tlenu przez ubicie pryzmy oraz utrzymywanie jej w stanie wysokiej wilgotności.
 
W celu zmniejszenia strat azotu w postaci amoniaku, dobre efekty daje stosowanie substancji pomocniczych, wiążących azot. Najczęściej używane są w tym celu różne drobno zmielone mączki skalne, które wzbogacają dodatkowo obornik w mikroelementy. Najlepsze wyniki daje stosowanie mączki już w oborze, na ściółkę.
 
Kompost
 
Najwłaściwszą formą nawożenia gleb jest stosowanie kompostu. Pozwala on najskuteczniej przywrócić i utrzymać równowagę biologiczną gleby. Zawiera substancje organiczne, enzymy i witaminy. Jest jedynym nawozem, który możemy stosować w dowolnym terminie bez obawy przedawkowania. Podstawowym materiałem do kompostowania jest obornik, do którego można dodać wszelkie resztki roślinne z ogrodu i z gospodarstwa: chwasty bez nasion, przegniłe siano, wykoszone niedojady, łęty ziemniaczane, nieużytkowe części warzyw, liście, wykaszane trawy, odpadki kuchenne czy stare trociny. Niedozwolone jest natomiast stosowanie osadów ściekowych, odpadów komunalnych, nieprzebadanych odpadów przemysłu spożywczego i nawozów zwierzęcych z ferm przemysłowych.
 
Gnojówka
 
Ulatnianie się amoniaku ze zbiornika na gnojówkę można zmniejszyć przez pokrycie powierzchni gnojówki warstwą materiału organicznego zawierającego dużą ilość węgla (np. sieczka lub mączka słomiana). Warstwę tę można wzbogacić mączką skalną lub wapnem glonowym. Gnojówka zawiera dużą ilość łatwo rozpuszczalnego azotu i potasu, dlatego należy ją stosować (rozcieńczoną) w niewielkich dawkach (10–20 m3/ha), tylko na polach porośniętych roślinami.
 
Zielone nawozy
 
Nawozy zielone odgrywają szczególnie dużą rolę w gospodarstwach gdzie obornik nie pokrywa potrzeb nawozowych.
 
Na zieloną masę do przeorania nadają się rośliny o szybkim wzroście, które wytwarzają dużą masę wegetatywną: żyto ozime, seradela, koniczyna, facelia, gorczyca, gryka, łubin, rzepik, rzepak, rzodkiew oleista, itp. Wysiewa je się najczęściej jako wsiewki poplonowe lub międzyplony. Do kompostowania i w celu nawożenia innych pól stosuje się najczęściej rośliny wieloletnie: trawy, lucernę, koniczyny.
Tagi:
gospodarstwo + nawożenie + uprawa + ekologia + produkcja + PODR + Szepietowo +
Monitoruj tagi
źródło: