Chodzi o drastyczną i niezrozumiałą różnicę pomiędzy wysokością zasiłków wypłacanych rolnikom z ubezpieczenia społecznego w zależności od tego, czy przebywali na kwarantannie, czy w izolacji. Na zasiłek 15 zł dziennie i tylko przez 10 dni mogą liczyć rolnicy zarażeni koronawirusem, podczas gdy osoby zdrowe, ale zobowiązane do poddania się odosobnieniu (kwarantannie), w związku z potencjalnym narażeniem na zakażenie, mogą uzyskać aż 1300 zł. Wysokość obu świadczeń jest więc nieproporcjonalna, nie tylko ze względu na sam fakt, że osoby objęte zasiłkiem chorobowym muszą przejść chorobę COVID-19, a więc są bardziej narażone na niebezpieczeństwo utraty zdrowia i życia (nie wspominając już o samym dyskomforcie przechodzenia zakażenia), ale przede wszystkim, że skutek obu form odosobnienia jest praktycznie taki sam.
Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych związanych z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV- 2 (Dz. U. z 2020 r., poz. 875) poprzez art. 46 pkt 45 wprowadziła nowe brzmienie art. 31 zy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.), które umożliwiło Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przyznanie rolnikom i domownikom objętym ubezpieczeniem społecznym rolników, prawa do zasiłku z tytułu objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19, zwanego dalej zasiłkiem z tytułu objęcia kwarantanną, za okres objęcia obowiązkową kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 przypadający nie wcześniej niż przed dniem 18 kwietnia 2020 r. Do przyznawania i wypłaty zasiłku z tytułu objęcia kwarantanną stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Zasiłek z tytułu objęcia kwarantanną przysługuje ubezpieczonemu rolnikowi i domownikowi w sytuacji objęcia kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 w wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, które od dnia 1 stycznia 2020 r. wynosi 2600 zł. Wobec powyższego kwota zasiłku z tytułu objęcia kwarantanną, nadzorem epidemiologicznym lub hospitalizacją w związku z COVID-19 wynosi ryczałtowo 1300 zł.
Z przytoczonych regulacji wynika, że osoba chora, a więc zmuszona poddać się izolacji, jest wyłączona z możliwości otrzymania zasiłku w kwocie 1300 zł. Przysługuje jej wyłącznie zasiłek chorobowy z ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników w kwocie zaledwie 15 zł dziennie, czyli 150 zł przez cały pobyt na 10-dniowej izolacji. Jaki był sens rozróżnienia obu świadczeń i tak niesprawiedliwego ich rozdziału – doprawdy nie wiemy.
Domagamy się wiec prawnego zrównania obu świadczeń poprzez objecie zryczałtowanym zasiłkiem w kwocie 1300 zł również osób przebywających na izolacji, czyli dodanie do art. 31zy3 ust. 1 ustawy oprócz „kwarantanny, nadzoru epidemiologicznego i hospitalizacji w związku z COVID-19" również „izolacji".
Powyższe nieuzasadnione rozróżnienie doprowadza do absurdalnych sytuacji, kiedy to w kilkuosobowej rodzinie rolniczej, mieszkającej razem, w tym samym czasie, kiedy tylko jedna z osób jest chora na COVID-19, a pozostali - zdrowi - muszą przebywać na kwarantannie, chory otrzyma ledwie 150 zł, a zdrowi po 1300 zł. Praktycznie rzecz biorąc wszyscy są odizolowani od reszty społeczeństwa, mają nałożone te same rygory, ale otrzymują inne świadczenia finansowe. W naszej ocenie jest to przejaw nierównego traktowanie tej samej grupy społecznej, a konkretnie osób, którym przytrafiła się choroba COVID-19.
Przedstawiając powyższe Zarząd Krajowej Rady Izb Rolniczych wnioskuje o zrównanie wysokości świadczeń związanych z niemożnością wykonywania pracy przez rolnika w związku z koronawirusem poprzez objecie zryczałtowanym zasiłkiem w kwocie 1300 zł zarówno osób odbywających kwarantannę, jak również osób przebywających w izolacji.