Kiedy ZUS albo płatnik składek przeliczą podstawę wymiaru zasiłku
Nowe przepisy dotyczą osób, którym pracodawca:
-
obniżył wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19
oraz
-
wprowadził na podstawie ustawy o COVID-19 mniej korzystne warunki zatrudnienia niż wynikające z umów o pracę.
Gdy tym osobom ustala się podstawę wymiaru świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku sprzed zmiany czasu pracy, jeżeli:
-
pracodawca obniżył wymiar czasu pracy lub wprowadził mniej korzystne warunki zatrudnienia w okresie wcześniej pobieranego zasiłku
oraz
-
między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe.
Wobec tych osób nie stosuje się bowiem art. 40 ustawy zasiłkowej. Przepis ten przewiduje, że w razie zmiany wymiaru czasu pracy:
-
w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy
albo
-
w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy
podstawę wymiaru zasiłku ustala się wyłącznie na podstawie wynagrodzenia ustalonego dla nowego wymiaru czasu pracy.
Czytaj dalej na następnej stronie...