Zobacz również tu

Poznaj produkty

| Autor: redakcja1

MRiRW w sprawie ochrony rolniczej przestrzeni produkcyjnej

Obszary wiejskie to przede wszystkim miejsce pracy i życia producentów rolnych, których praca daje wymierne korzyści naszemu społeczeństwu.

MRiRW w sprawie ochrony rolniczej przestrzeni produkcyjnej
Dlatego w ramach współpracy z Ministrem Inwestycji i Rozwoju, właściwym w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego, dokładam wszelkich starań aby rozwój funkcji nierolniczych na terenach wiejskich nie stanowił bariery dla funkcjonujących tam gospodarstw rolnych. Wskazanie wymaga, że błędne planowanie przestrzenne może powodować konflikty społeczne na obszarach wiejskich. Z tego też powodu moim zdaniem bardzo istotne jest, aby tworzone nowe regulacje prawne w zakresie planowania przestrzennego uwzględniały specyfikę obszarów wiejskich, wynikającą z konieczności pogodzenia w procesie ich rozwoju interesów producentów rolnych z pozostałymi grup społecznymi zamieszkującymi te tereny. Wskazania wymaga, że za lokalne planowanie przestrzenne odpowiada gmina. To ona ma przyznaną przez prawo kompetencję do jednostronnego ustalenia sposobu zagospodarowania przestrzeni lokalnej. Tak więc, to wójt, burmistrz albo prezydent miasta, dokonując wielokryterialnej analizy wyznacza danym terenom przeznaczenie w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub wydaje dla danego terenu warunki zabudowy. Oznacza to, że to władze gminy decydują o tym, jakie funkcje będą miały poszczególne tereny ze sobą sąsiadujące, tj. rolnicze lub nierolnicze np. mieszkaniowe, rekreacyjne czy usługowe.
 
Podkreślić należy, że Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w ramach posiadanych uprawnień dotyczących wpływu na planowanie przestrzenne, wynikających z realizacji przepisów ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161) (dalej jako: u.o.g.r.l.), zwraca uwagę władzom gmin na potrzebę racjonalnego gospodarowania posiadanymi gruntami rolnymi i niewkraczanie z nową zabudową o charakterze nierolniczym w otwartą rolniczą przestrzeń produkcyjną. W toku prowadzonych postępowań w zakresie przeznaczenia na cele nierolnicze gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi jako organ odpowiedzialny za ochronę gruntów rolnych, wielokrotnie podkreślał niedopuszczalność łączenia na jednym terenie funkcji rolniczej i nierolniczej. W korespondencji prowadzonej z władzami gmin podnoszone jest, że następstwem takiego działania mogą być konflikty przestrzenne występujące na styku terenów o różnym przeznaczeniu. Konflikty te w znaczny sposób mogą utrudnić lub uniemożliwić komfortowe korzystanie z infrastruktury, prawidłowe funkcjonowanie gospodarstw rolniczych, bezpieczne zamieszkanie na danym terenie.

W procesie planowania uczestniczą także inne organy właściwe do uzgadniania projektu planu na podstawie przepisów odrębnych [art. 17 pkt 6 lit. b tiret 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.)], w tym izby rolnicze - czyli samorząd rolniczy. Zgodnie bowiem z art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1315) organy administracji rządowej w województwie oraz organy samorządu terytorialnego zasięgają opinii właściwej miejscowo izby o projektach aktów prawa miejscowego dotyczących rolnictwa, rozwoju wsi i rynków rolnych, z wyjątkiem przepisów porządkowych. Obowiązujące w tym zakresie przepisy dają izbom rolniczym możliwość wywierania wpływu na kształtowanie przestrzeni obszarów wiejskich i dzięki temu ograniczanie przyszłych konfliktów producentów rolnych z mieszkańcami wsi niezwiązanymi z działalnością rolniczą. Z dotychczasowego doświadczenia wynika, że właściwe miejscowo izby rolnicze, wydając opinie do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, bardzo rzadko kierują się potrzebą utrzymania zwartych obszarów użytkowanych rolniczo, opiniując pozytywnie wnioski wójtów (burmistrzów) o przeznaczenie gruntów rolnych klas I-III na cele nierolnicze. Tym samym bardzo często w sytuacjach, gdzie wymaga to ochrony rolniczej przestrzeni produkcyjnej i ograniczenia ewentualnych konfliktów społecznych, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi pomimo pozytywnej opinii izby, odmawia wyrażenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów na cele niezwiązane z produkcją rolną.
 
Ponadto, mając pełną świadomość specyfiki warunków pracy na wsi, uzależnionych od szeregu czynników, trudno jest określić ścisłe ramy czasowe pracy rolnika. Praca ta zależy przede wszystkim od warunków atmosferycznych, pory roku i prowadzonej działalności rolniczej. Dlatego wyrażam przekonanie, że osoby niezwiązane z rolnictwem i osiedlające się na terenach wiejskich powinny być świadome specyfiki tych obszarów np. występowania typowych dla produkcji rolnej zapachów, hałasu wynikającego z pracy maszyn i urządzeń.
 
Rolnicy, jako osoby samozatrudniające się w swoich gospodarstwach indywidualnych, nie podlegają bezpośrednio regulacjom prawa pracy. W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia rolników oraz osób postronnych, mimo braku obligatoryjności i dobrowolności stosowania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przez rolników, tworzone są uregulowania prawne odnoszące się do pracy w rolnictwie. Wśród wielu obowiązujących uregulowań znajdują się między innymi przepisy:
  • określające zasady bhp  przy obsłudze maszyn, zwierząt gospodarskich, przy stosowaniu i magazynowaniu środków ochrony roślin oraz nawozów mineralnych i organiczno-mineralnych,
  • określające wykaz substancji aktywnych, których stosowanie w środkach ochrony roślin jest zabronione,
  • dotyczące szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki,
  • dotyczące bhp przy pracach związanych z narażeniem na hałas lub drgania mechaniczne, a także pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych. 
Czytaj dalej na następnej stronie...
Tagi:
nawozy + użytki rolne + grunty +
Monitoruj tagi
źródło: