Ministerstwo Środowiska w sprawie zarządzania populacją wilka

Udostępnij na Facebooku Udostępnij na Twitterze Dodaj do schowka

Na podstawie załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. poz. 2183), wilk objęty jest ścisłą ochroną gatunkową. Ponadto jest gatunkiem chronionym w większości krajów europejskich na podstawie aktów prawnych Unii Europejskiej i umów międzynarodowych takich jak dyrektywa 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (tzw. Dyrektywa Siedliskowa), Konwencja z dnia 19 września 1979 r. o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (tzw. Konwencja Berneńska) oraz Konwencja z dnia 3 marca 1973 r. o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (tzw. Konwencji Waszyngtońskiej).

Jest również gatunkiem priorytetowym w rozumieniu Dyrektywy Siedliskowej, a zatem takim, w odniesieniu do ochrony którego Unia Europejska ponosi szczególną odpowiedzialność. Generuje to wobec państw członkowskich obowiązek podjęcia stosownych środków ochrony, w tym ochrony jego siedlisk, celem niepogarszania stanu populacji. Należy zwrócić uwagę, iż w Polsce od momentu objęcia wilka ścisłą ochroną gatunkową w 1998 r., wilki osiedliły się w tych rejonach, w których zostały wcześniej wytępione. Niekiedy ich nieobecność trwała ponad 200 lat, nic zatem dziwnego, że powrót tego dużego drapieżnika wywołuje dużo emocji i niepokoju wśród lokalnych społeczności. Wilk choć jest drapieżnikiem, który z racji swoich uwarunkowań (rozmiar, uzębienie, szybkość) może być niebezpieczny dla człowieka, to jednak z reguły boi się ludzi i unika z nimi kontaktu. Spotkania na linii człowiek - wilk mają więc charakter incydentalny. Nienaturalne zachowanie wilka wynika często z jego oswojenia przez człowieka (np. przez dokarmianie). Dlatego też niezwykle ważnym jest, aby mieszkańcy terenów, na których występują wilki, mieli świadomość tego, że dokarmianie dzikich zwierząt, zwłaszcza dużych drapieżników powoduje ich oswajanie się i przyzwyczajanie do łatwego pożywienia. W konsekwencji może być to niebezpieczne zarówno dla człowieka jak i dla zwierzęcia, które wykazując nienaturalne, groźne dla bezpieczeństwa człowieka zachowanie musi być wyeliminowane.
 

Obowiązujące obecnie przepisy prawa przewidują możliwość podjęcia działań przeciwdziałających m.in. zagrożeniu powodowanemu przez zwierzęta chronione dla życia i zdrowia ludzkiego. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U z 2018 r. poz. 1614 z późn. zm.) możliwe jest uzyskanie zezwolenia na odstępstwo od zakazów wobec osobników tego gatunku, w celu wyeliminowania powodowanego zagrożenia — np. na umyślne płoszenie, umyślne przemieszczanie z miejsc regularnego przebywania w inne miejsce, czy zabijanie. Zezwolenia wydawane są przez właściwego miejscowo regionalnego dyrektora ochrony środowiska (w zakresie umyślnego płoszenia i przemieszczania), Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (w zakresie umyślnego zabijania) oraz Ministra Środowiska (w przypadku, gdy czynności mają być wykonane na terenie parku narodowego). Zezwolenia takie mogą być wydawane w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, jeżeli wnioskowane działania nie są szkodliwe dla zachowania we właściwym stanie ochrony gatunków chronionych oraz przy spełnieniu jednej z przesłanek indywidualnych, jak na przykład interes zdrowia lub bezpieczeństwa powszechnego. W przypadku, gdy zagrożenie jest udokumentowane oraz gdy spełnione są wszystkie przesłanki niezbędne do wydania zezwolenia nie ma przeciwskazań, aby zezwolenie takie uzyskać. Niemniej jednak należy zaznaczyć, że ewentualne zezwolenia wydawane są wyłącznie na wniosek podmiotu zainteresowanego uzyskaniem stosownego odstępstwa.
 

Zasadnym jest również podkreślenie, że w przypadku, gdy któryś z osobników wilka zaczyna nagle wykazywać nienaturalne, zagrażające bezpieczeństwu zachowanie, świadczące o chorobie lub zaburzeniach behawioralnych, a wniosek obiektywnie nie może być załatwiony w formie pisemnej, podmiot zainteresowany uzyskaniem zezwolenia może uzyskać decyzję ustną (art. 14 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 z późn. zm.)), po rozpatrzeniu wniosku złożonego drogą telefoniczną. W tym celu należy skontaktować się telefonicznie z Generalną Dyrekcją Ochrony Środowiska pod numerem telefonu podanym na stronie internetowej urzędu.

Czytaj dalej na następnej stronie...

1 2 Czytaj dalej

---

---

Tagi:

redukcja populacji + szacowanie szkód + wilki +

Monitoruj tagi

źródło: Gospodarz.pl/KRIR/Małgorzata Jawid foto: pixabay.com