Jak wynika ze wstępnych szacunków prognozuje się spadek areału uprawy rzepaku i rzepiku ogółem o 5%. Straty zimowe i wiosenne w obszarze zasiewów zbóż ozimych były nieznaczne i wynosiły: jęczmienia ozimego i mieszanek zbożowych po 0,3%, pszenicy ozimej, pszenżyta ozimego oraz żyta po 0,1%.
Wznowienie wegetacji roślin ozimych zaczęło się w marcu i było zróżnicowane. Początek marca był dość chłodny z przymrozkami i przelotnymi opadami deszczu i śniegu. Pierwsze wiosenne prace polowe rozpoczęto na przełomie pierwszej i drugiej dekady marca. Siewy zbóż jarych zakończono na początku kwietnia. Utrzymujący się do końca kwietnia brak opadów oraz spore spadki temperatury spowodowały bardzo powolny i zaburzony proces wschodów zbóż jarych oraz słabe krzewienie, żółknięcie i przebarwienia na roślinach ozimin. Warunki pogodowe w kwietniu dla wegetacji były zróżnicowane. Pierwsza połowa miesiąca dosyć ciepła, ale z dobowymi wahaniami temperatury i przymrozkami do -7 st. C w trakcie nocy.
W drugiej dekadzie miesiąca dodatkowo było bardzo wietrznie, co powodowało, że odczuwalna temperatura była znacznie mniejsza. Wyraźne ocieplenie nastąpiło w trzeciej dekadzie kwietnia, temperatury w dzień sięgały 20-25 st. C. Przez cały miesiąc nie było opadów deszczu, a wiatry w drugiej i trzeciej dekadzie miesiąca dodatkowo osuszały wierzchnią warstwę gleby. Na sporym obszarze kraju przystąpiono intensywnie do siewów roślin jarych na początku kwietnia. Z uwagi na brak opadów kiełkowanie i wschody odbywały się w warunkach niedostatecznego uwilgotnienia gleby. Plantacje były niewyrównane i w różnych stadiach rozwojowych. Stan plantacji ozimin na koniec kwietnia szacowano jako lepszy w stosunku do roku ubiegłego. Ze względu na trwającą suszę słabszy był odrost runi łąkowo-pastwiskowej.